pai

Galego

Un pai co seu fillo no colo

• Etimoloxía: do latín pater, -tris.

• Pronuncia: [ˈpaj] (AFI)

Substantivo masculino

pai (sg: pai; pl: pais)

1. Home que enxendrou fillos.
   • Exemplo: Estevo foi pai dun fermoso cativo hai uns días.
     
     
2. (Socioloxía) Parentesco deste respecto dos seus fillos.
   • Exemplo: O meu pai axudoume coas matemáticas onte.
     
     
3. (en plural) Os dous proxenitores dalguén.
   • Exemplo: Os pais son responsables dos actos dos fillos até que estes sexan maiores de idade.
     
     
4. (Cristianismo, xeralmente en maiúscula) Crego cristián católico ou ortodoxo, especialmente os relixiosos.

Termos relacionados

• Fillo, nai.

Véxase tamén

padre

Traducións

• Castelán: ^[1][2][3][4]padre ^(es)
• Francés: ^[1][2][4]père ^(fr), ^[3]parents ^(fr)
• Grego antigo: πατήρ ^(grc)
• Inglés: ^[1][2][4]father ^(en), ^[3]parent ^(en)
• Portugués: ^[1][2][3][4]pai ^(pt)
• Saánich: ^[1][2]MÁN ^(saánich)

Traducións

(1) Home que enxendra fillos.

Alemán: Pater (de). Asturiano: padre (ast), pá (ast). Castelán: padre (es). Catalán: pare (ca). Francés: père (fr). Grego: πατέρας (el).

Inglés: father (en). Italiano: padre (it). Occitano: paire (oc). Polaco: ojciec (pl). Yoruba: Bàbá (yo).

Portugués: pai (pt). Ruso: отец (ru). Saánich: MÁN (saánich) Sranan: p’pa (srn)

Portugués

• Etimoloxía: do latín pater.

Substantivo masculino

pai (sg: pai; pl: pais)

1. Pai.