pingallo

Galego

• Etimoloxía: de pingar.

• Pronuncia: /piŋˈɡaʎo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

pingallo (sg: pingallo; pl: pingallos)

1. Tea que colga dunha peza de roupa rota e vella.
   • Sinónimos: colgallo, peringallo.
2. Porción de pel que queda frouxa e colga.
3. Persoa que anda cun aspecto exterior descoidado.
   • Sinónimos: albardeiro, bandalleiro, bandallo, brégolas, fargallón, farrapeiro, farrapento, pingón.