prover

Galego

• Etimoloxía: do latín providēre.

• Pronuncia: [pɾoˈβeɾ] (AFI)

Verbo transitivo

prover

1. Dar, subministrar, facilitar, preparar ou xuntar o que se precisa para un fin.
   • Sinónimos: abastecer, aprovisionar, equipar, fornecer.
   • Antónimos: desabastecer.
2. Cubrir unha praza ou posto.
   • Sinónimos: abastecer, aprovisionar, fornecer.
   • Antónimos: desabastecer.
3. (Dereito) Ditar un xuíz ou tribunal un ditame o resolución.

Verbo pronominal

proverse

1. Facer provisión do preciso.
   • Sinónimos: abastecerse, aprovisionarse, fornecerse.
   • Antónimos: desabastecerse.

Traducións

• Castelán: proveer ^(es)
• Francés: fournir ^(fr), pourvoir ^(fr)
• Inglés: provide ^(en)
• Portugués: prover ^(pt)

Conxugación

Verbo irregular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	prover
Xerundio	provendo
Participio	provisto/provido, provista/provida, provistos/providos, provistas/providas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	provexo	provés	prové	provemos	provedes	provén
	Copretérito	provía	provías	provía	proviamos	proviades	provían
	Pretérito	provín	proviches	proveu	provemos	provestes	proveron
	Antepretérito	provera	proveras	provera	proveramos	proverades	proveran
	Futuro	proverei	proverás	proverá	proveremos	proveredes	proverán
	Pospretérito	provería	proverías	provería	proveriamos	proveriades	proverían
Modo Subxuntivo	Presente	provexa	provexas	provexa	provexamos	provexades	provexan
	Pretérito	provese	proveses	provese	provésemos	provésedes	provesen
	Futuro	prover	proveres	prover	provermos	proverdes	proveren
Modo Imperativo	Afirmativo		prové	provexa1		provede	provexan1
	Negativo		proveñas	provexa1		provexades	provexan1
Infinitivo conxugado		prover	proveres	prover	provermos	proverdes	proveren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: do latín providēre.

Verbo

prover

1. Prover.