serrar

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués serrar, do latín serrare.

• Pronuncia: [seˈraɾ] (AFI)

• Homófonos: cerrar (en certos falantes con seseo).

Verbo transitivo

serrar

1. Cortar cunha serra.

Traducións

• Castelán: serrar ^(es)
• Catalán: serrar ^(ca)
• Francés: scier ^(fr)
• Inglés: saw ^(en)
• Italiano: segare ^(it)
• Portugués: serrar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	serrar
Xerundio	serrando
Participio	serrado, serrada, serrados, serradas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	serro	serras	serra	serramos	serrades	serran
	Copretérito	serraba	serrabas	serraba	serrabamos	serrabades	serraban
	Pretérito	serrei	serraches	serrou	serramos	serrastes	serraron
	Antepretérito	serrara	serraras	serrara	serraramos	serrarades	serraran
	Futuro	serrarei	serrarás	serrará	serraremos	serraredes	serrarán
	Pospretérito	serraría	serrarías	serraría	serrariamos	serrariades	serrarían
Modo Subxuntivo	Presente	serre	serres	serre	serremos	serredes	serren
	Pretérito	serrase	serrases	serrase	serrásemos	serrásedes	serrasen
	Futuro	serrar	serrares	serrar	serrarmos	serrardes	serraren
Modo Imperativo	Afirmativo		serra	serre1	serremos	serrade	serren1
	Negativo		serres	serre1	serremos	serredes	serren1
Infinitivo conxugado		serrar	serrares	serrar	serrarmos	serrardes	serraren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín serrare.

• Homófonos: cerrar.

Verbo transitivo

serrar

1. Serrar.

Catalán

• Etimoloxía: do latín serrare.

Verbo transitivo

serrar

1. Serrar.

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués serrar, do latín serrare.

Verbo transitivo

serrar

1. Serrar.