sirena

Galego

• Etimoloxía: do latín sirēna, de Sīrēn, do grego antigo Σειρήν (Seirḗn).

• Pronuncia: /siˈɾena̝/ (AFI)

Substantivo feminino

sirena (sg: sirena; pl: sirenas)

1. Instrumento que fai un son de alarma.

Traducións

• Castelán: sirena ^(es)
• Catalán: sirena ^(ca)
• Chinés: 警报器 ^(zh)
• Francés: sirène ^(fr)
• Inglés: siren ^(en)
• Italiano: sirena ^(it)
• Polaco: syrena ^(pl)
• Portugués: sirena ^(pt), sirene ^(pt)
• Vasco: sirena ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín sirēna, de Sīrēn, do grego antigo Σειρήν (Seirḗn).

Substantivo feminino

sirena (sg: sirena; pl: sirenas)

1. Sirena.
2. (Mitoloxía) Serea.

Catalán

• Etimoloxía: do latín sirēna, de Sīrēn, do grego antigo Σειρήν (Seirḗn).

Substantivo feminino

sirena (sg: sirena; pl: sirenes)

1. Sirena.
2. (Mitoloxía) Serea.

Italiano

• Etimoloxía: do latín sirēna, de Sīrēn, do grego antigo Σειρήν (Seirḗn).

Substantivo feminino

sirena (sg: sirena; pl: sirene)

1. Sirena.
2. (Mitoloxía) Serea.

Portugués

• Etimoloxía: do latín sirēna, de Sīrēn, do grego antigo Σειρήν (Seirḗn).

Substantivo feminino

sirena (sg: sirena; pl: sirenas)

1. Sirena.

Vasco

• Etimoloxía: do latín sirēna, de Sīrēn, do grego antigo Σειρήν (Seirḗn).

Substantivo

sirena

1. Sirena.
2. (Mitoloxía) Serea.