Heinrich von Hohenlohe – 7. wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego. Urząd ten sprawował w latach 1244-1249.
Biografia
Był synem jednego z najbogatszych i najpotężniejszych feudałów w Wirtembergii, Heinricha von Hohenlohe (zm. 1212) i Adelajdy von Gundelfingen auf der Brenz (zm. 1230). Miał czterech braci i jedną siostrę. Był kanonikiem biskupstwa w Würzburgu w latach 1218-1219. W 1221 wziął udział w pielgrzymce do Ziemii Świętej, zaś po powrocie został komturem Mergentheim. Na rozkaz Hermana von Salzy w 1225 eskortował Elżbietę II z Jerozolimy do Królestwa Włoch. Od tego momentu spędzał dużo czasu u boku wielkiego mistrza. Zajmował też wysokie stanowiska w Niemczech. Po usunięciu Gerharda von Malberga z Zakonu, został wybrany na nowego mistrza. Wspierał cesarza w konfikcie z papieżem Innocentym IV. Prezentował jego interesy w tym konflikcie, powodując zamieszanie wśród członków Zakonu. W 1246 rzucił się na Prusy, aby rozpocząć krucjate. Podpisał z Prusami i Świętopełkiem korzystny traktat. Zmarł w lipcu 1249 po powrocie z Prus. Został pochowany w kościele w Mergentheim.