Korla Awgust Kocor

Korla Awgust Kocor (němsce Karl August Katzer; * 3. decembra 1822 w Zahorju; † 19. meje 1904 w Ketlicach) bě serbski komponist, dirigent a wučer.

Podpismo Korle Awgusta Kocora

Žiwjenje

Korla Awgust Kocor narodźi so jako syn chěžkarja 3. decembra 1822 w Zahorju. Po zakónčenju ludoweje šule w Budestecach, wopyta Kocor 1836 do 1838 wučersku preparandu na Židowje. W lěće 1838 zastupi Kocor do Krajnostawskeho wučerskeho seminara w Budyšinje, zo by so na wučerja wukubłał. Po tym zo skutkowaše mjez 1842 a 1844 najprjedy jako wikar, běše wot 1844 do 1852 wučer w Stróži. Wot 1852 do wuměnka w lěće 1888 běše Kocor prěni wučer, kantor a organist w Ketličanskej cyrkwi.

Zhromadnje z Janom Arnoštom Smolerjom a serbskim basnikom Handrijom Zejlerjom, z kotrymž so w nazymje 1844 prěni raz zetka, załoži Kocor serbske spěwanske swjedźenje. Prěni chórowy koncert wotmě so 17. oktobra 1845 w „Třělerni” Budyšinje. Za swjedźeń skomponowa Kocor, předewšěm na teksty Zejlerja, 18 titulow kaž na přikład Na serbsku Łužicu (dźensniša narodna hymna) a Serbska meja. Přez wulki wuspěch přińdźe k intensiwnym zhromadnym dźěle mjez Kocorom a Zejlerjom a slědowace spěwne swjedźenje wuwichu so k popularnym a markantnym podawkam w Hornjej Łužicy.^[1] Cyłkownje dźewjeć spěwnych swjedźenjow wotměchu so hač do 1851 tež we Wojerecach, Marijinych kupjelach a Lubiju. Wosebje za swoju twórbu Počasy po štyri episkich basnjach Zejlerja je wón w hudźbnych stawiznach připóznaty.

Kocor běše wot lěta 1847 čłon Maćicy Serbskeje a mjez 1895 a 1897 předsyda jeje hudźbneho wotrjada. Wot lěta 1895 běše čestny čłon Maćicy Serbskeje.

W ródnym Zahorju bu 22. septembra 1929 Kocorowy pomnik před domom čo. 4 poswjećeny a na Ketličanskim kěrchowje je so Kocorowy row wobchował.

Twórby

Kocorowy pomnik w Zahorju

W Ketličanskej cyrkwi skutkowaše Kocor přez lětdźesatki jako kantor

Narowna plata na Ketličanskim kěrchowje

Oratorije

Serbski kwas, 1849/50
Žně, 1849/83
Nalěćo, 1860
Wěnc hórskich spěwow, 1860
Israelowa zrudoba a tróšt, 1861
Podlěćo, 1883
Nazyma, 1886
Zyma, 1889
So zwoni měr, 1891
Serbski rekwiem, 1894

Opera

Jakub a Kata, 1871

Spěwohra

Wodźan, 1896

Instrumentalna hudźba (wuběr)

Tři sonatiny za husle a klawěr, 1850
Klawěrne trio, 1873
Smyčkowy kwartet, 1879
Tři serbske narodne reje za klawěr, 1879
Serenada za husle, braču a wioloncello, 1889

Žórła

↑ Detlef Kobjela: Sorbische Musikkultur. W: Madlena Norberg, Peter Kosta (wud.): Sammelband zur sorbischen/wendischen Kultur und Identität. (= Podstupimske pśinoski k Sorabistice. Čo. 8). Universitätsverlag, Podstupim 2008, ISBN 978-3-940793-35-5, str. 74 (online).

Literatura

Frido Mětšk: Kocorowe zawostajenstwo. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1971.
Zbigniew Kościów: Korla Awgust Kocor: wobraz žiwjenja a skutkowanja. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1972.
Jan Rawp: Serbska hudźba. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1979.

Wotkazaj

Korla Awgust Kocor – Literatura w katalogu Němskeje narodneje biblioteki (Datowa sadźba k Korla Awgust Kocor • PICA-datowa sadźba) (němsce)
Achim Brankačk: Kocor, Korla Awgust. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, str. 259–261.
Zawostajenstwo Korle Awgusta Kocora w Serbskim kulturnym archiwje (pdf-dataja)

[1] Detlef Kobjela: Sorbische Musikkultur. W: Madlena Norberg, Peter Kosta (wud.): Sammelband zur sorbischen/wendischen Kultur und Identität. (= Podstupimske pśinoski k Sorabistice. Čo. 8). Universitätsverlag, Podstupim 2008, ISBN 978-3-940793-35-5, str. 74 (online).

[1]