Zahrodny hroch

Zahrodny hroch (Pisum sativum) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).

Zahrodny hroch

Zahrodny hroch (Pisum sativum)
systematika
Domena	Eukaryoty
Swět	Rostlinstwo
	Eurosidy I
rjad:	Fabales
swójba:	Łušćinowcy (Fabaceae)
podswójba:	Mjetelojte kwěty (Faboideae)
tribus:	(Vicieae)
ród:	Hroch (Pisum)
družina:	Zahrodny hroch
wědomostne mjeno
Pisum sativum
L.

Wopis

Zahrodny hroch je jednolětna družina, kotraž z łopjenowymi wobwitkami łazy.

Kćenja su běłe a po jednym steja.

Płody a symjenja

Płody su łušćiny, kotrež docpěwaja dołhosć wot 6 hač do 10 cm. Jich bělizna je hruba. Symjenja su kulowate, hładke a nazeleń žołte, čworkojte abo zelene.

Poddružiny a warjetety

Zahrodny hroch ma rozdźělne kulturne formy.

• Rólny hroch (Pisum sativum subsp. sativum convar. speciosum) je kulturna forma zahrodneho hrocha, kotryž so za zelenu a suchu picu wužiwa. Jeho symjenja su tróšku róžkate, šěrozelene a brunje dypkate. Nimo toho chorhojčka kćenja je blěda. Křidleška su ćmowowioletne.
• Zmoršćeny hroch (němsce Markerbse, Runzelerbse, Pisum sativum convar. medullare) ma štyriróžkate, suche symjenja, kotrež so njezrałe jako zeleninu jědźa.
• Cokorowy hroch (Pisum sativum convar. axiphium) ma łušćiny a symjenja, kotrež njezrale su słódke a so jako zeleninu jědźa.

Wobrazy

• 
  Łopjena a zawiječki
• 
  Kćenja
• 
  Łušćiny
• 
  Pisum sativum - Museum specimen

Žórła

• Meyers Taschenlexikon Biologie, In 3 Bänden, 1. zwjazk, ISBN 3-411-12013-4, strona 252, pod hesłom Gartenerbse (Pisum sativum) (němsce)
• Meyers Taschenlexikon Biologie, In 3 Bänden, 3. zwjazk, ISBN 3-411-12033-9, strona 42, pod hesłom Saaterbse (Pisum sativum) (němsce)
• Kral, Jurij: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica serbska, Budyšin (1927)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Völkel, Pawoł: Hornjoserbsko-němski słownik, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin (1981)