կալվածք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑlˈvɑt͡skʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կալուածք
վանկեր՝ կալ•վածք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- կալվածատիրոջ (թագավորի, իշխանի, վանքի և այլն) հողային շարժական և անշարժ սեփականություն ◆ Նախիջևանը… Սյունյաց Սմբատ իշխանի հայրենասիրական կալվածքն էր։ (Մուրացան) ◆ Միացյալ հարստությունը պարունակվում էր անշարժ կալվածքների, հանքերի, գործարանների և երկու շոգենավերի միջև։ (Շիրվանզադե)
- (փխբ․) հողային տարածություն
- (փխբ․) որոշ հատկանիշով բնորոշվող տարածություն՝ վայր ◆ Թող այդ տիֆատոհ ներքնականու գնա՝ լեռնային օդի կավածներն անտես։ (Գևորգ Էմին)
- տե՛ս տիրույթ
Հոմանիշներ
խմբագրել- (պատմ․) տիրույթ, ագարակ, մյուլք (գվռ․)
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։