վերջ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վերջ
վանկեր՝ վերջ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական, բայց բուն ձևը վերականգնված չէ։ Գ. Կլինգենշմիտը վերականգնում է *uperio- նախաձևը և զուգահեռ տանում առաջ և վերջ ձևերի միջև։
Գոյական
- ժամանակի մեջ տեղի ունեցող որևէ բանի ավարտի ժամկետը, պահը, փուլը ◆ աշխատանքի, դասերի, մրցավազքի վերջ
- ժամանակի տեսակետից որոշ միասնական միավոր ներկայացնող հատվածի ավարտը, ինչպես և այդ պահի հետ կապված ժամանակը ◆ շաբաթվա, ամսվա, գարնան վերջ
- վախճան, որևէ բանի ելքը, ավարտը որպես հետք ◆ Գայլի վերջը թակարդն է։ (Գ.Բորյան) (փխբ․)
- ծայր, ծայրամաս ◆ թելի, ճոպանի, պարանի վերջ
- վախճան, ավարտ, մահ ◆ Դե իմացած եղիր, որ քո վերջը հասել է։ Հովհաննես Թումանյան (փխբ․)
- հերթի, շարքի և այլնի վերջին մարդը, մարդիկ ◆ Վերջն ո՞վ է: (խսկց․)
Կապ
- հետո ◆ Ծաղկաբույր գարուն լինի դադարից վերջ ցրտագին։ (Գ.Գուլյան)
Մակբայ
- վերջում, հետագայում ◆ Ուրիշ նկարագրություներից երևում է, որ Բասիլիդեսի դպրոցի վերջը հանգել է հնդկական բյուզանդության նիրվանայի գաղափարին։ (Ե.Տեր-Մինասյան)
- հետո, վերջապես, ապա ◆ Հանկարծ զոռ տալով չիբուխին, նա վերջ դարձավ լալկան ամբոխին։ (Վ.Միրաքյան)
- գործածվում է որպես հարցական բառ այնուհետև՞, հետո՞ նշանակությամբ
- գործածվում է որպես հարցական բացականչություն (առանց հոդի) վերջացրե՛ք, վե՛րջ տվեք, դադարեցրե՛ք նշանակությամբ
Հոմանիշներ
խմբագրել- ավարտ, կատար, կատարած
- վախճան, վերջաբան (որևէ բանի ելքը, որպես հետևանք)
- տե՛ս վախճան, մահ
- տե՛ս արդյունք
- տե՛ս սահման
- տե՛ս վերջամաս
- տե՛ս վերջակետ
- տե՛ս հետո
Արտահայտություններ
խմբագրել- վերջ գտնել -
- վերջանալ, ավարտվել
- վախճանվել, մահանալ
- վերջ դնել -
- վերջացնել, ավարտել
- դադարեցնել
- կործանել, վերացնել
- վերջ տալ -
- վերջացնել, ավարտել
- ոչնչացնել, բնաջնջել
- կործանել, տապալել
- դադարեցնել
- սպառել, պրծացնել
- վերջը առնել - վերջ տալ, սպառել, պրծացնել
- վերջը բարի լինի - հաջող վախճանի, ելքի բարեմաղթություն
- վերջ ունենալ
- վերջը ասեմ
- վերջը ինչ ասեմ
- վերջը բարի լինի
- Աստվածը վերջը բարի անի
- վերջը հասավ
- սկզբից մինչև վերջ
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։