վկայություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vkɑjutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վկայութիւն

վանկեր՝ վ(ը)•կա•յութ•յուն 

Գոյական

1. վկա լինելը
2. վկայի ցուցմունք
3. վկայակոչում, որևէ բանի հիշատակում, մեջբերում և այլն, մի բանը հաստատելու համար
4. փաստարկ, որևէ բան հաստատող, փաստ, տվյալ (փխբ․)
5. որևէ բանի արտահայտություն, ապացույց (փխբ․)
6. որևէ բանի թողած հետք, որևէ բանի հետևանք, որև ծառայում է իբրև այդ բանի ապացույց (փխբ․)
7. նահատակություն (կրոն․)
8. աստծու ուխտը մարդկանց հետ (կրոն․)

Հոմանիշներ

1. ցուցմունք, վկայում
2. վկայում, հավաստում, հաստատում
3. տե՛ս վկայակոչություն
4. ապացույց, արտահայտություն (փխբ․)
5. տե՛ս հետք
6. տե՛ս նահատակություն

Արտահայտություններ

1. վկայություն տալ
   1. որպես վկա հանդես գալ դատարանում, ցուցմունք տալ որպես վկա, տե՛ս վկայել
   2. վկայել մի բանի մասին, հաստատել մի բան, հաստատել
2. վկայություն կաչել - տե՛ս վկայակոչել
3. վկայություն կոչել - տե՛ս վկայակոչել
4. վկայության տապանակ - տե՛ս տապանակ-ի տակ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ evidence, testimony, attestation գերմաներեն՝ Beweis դանիերեն՝ vidne թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ prueba իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ bewijs հունարեն՝ αποδεικνύω շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ evidência ռուսերեն՝ показание (ru) ‎(pokazanije), свидетельство (ru) ‎(svidetelʹstvo), приглашать (ru) ‎(priglašatʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ preuve

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։