Ժերար Ուրի
 ֆր.՝ Gérard Oury | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | ապրիլի 29, 1919[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Փարիզի 16-րդ շրջան, Ֆրանսիա[4] |
| Մահացել է | հուլիսի 19, 2006[5][4][6] (87 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Սեն-Տրոպե[4] |
| Կրթություն | Բարձրագույն ազգային դրամատիկ արվեստների կոնսերվատորիա, Ժանսոն-դը-Սայի լիցեյ և Ռենե Սիմոնի դրամատիկական կուրսեր |
| Քաղաքացիություն |  Ֆրանսիա |
| Մասնագիտացում | դերասան, կինոդերասան, կինոռեժիսոր, սցենարիստ և թատրոնի դերասան |
| Ամուսին | Միշել Մորգան |
| Պարգևներ |  և  |
| IMDb | ID ID 0653620 |
Ժերար Ուրի (ծնվ. Max-Gérard Houry Tannenbaum. ապրիլի 29, 1919[1][2][3][…], Փարիզի 16-րդ շրջան, Ֆրանսիա[4] - հուլիսի 19, 2006[5][4][6], Սեն-Տրոպե[4]), ֆրանսիացի կինոռեժիսոր, դերասան և գրող։
Կյանք և կարիերա
խմբագրելՄաքս-Ժերար Ուրի-Տանենբաումը ռուս-հրեական ծագումով ջութակահար Սերժ Տաննենբաումի[7] և ֆրանսիացի հրեուհի՝ լրագրող և արվեստաբան Մարսելա Ուրիի միակ որդին էր[8]։ Տաննենբաումը Ուրիի կյանքում գրեթե դեր չի խաղացել. նա մեծացել է իր մոր և մորական տատի` Բերտա Գոլդների աննշան տանը։ Ուրին սովորել է Ժանսոն դը Սայլի լիցեյում, այնուհետև՝ դրամատիկական արվեստի ազգային կոնսերվատորիայում։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ անդամագրվել է Կոմեդի Ֆրանսեզ / Comédie-Française թատրոնին, բայց գերմանացի ֆաշիստների հետ գործակցող Վիշիի կառավարության ձեռնարկած հակահրեական հալածանքներից խուսափելով՝ իր ողջ ընտանիքի (մոր, տատի և ոչ պաշտոնական կնոջ՝ դերասանուհի Ժակլին Ռոմանի) հետ փախել է Շվեյցարիա։ 1942 թվականին ծնվել է նրա դուստրը՝ Դանիելա Թոմփսոնը, և որպեսզի վերջինս չդասակարգվի որպես հրեա՝ Ուրիի հայրությունը թաքցվել է։
Երկրորդ աշխարհամարտի ավարտից հետո Ժերար Ուրին վերադարձել է ազատագրված Փարիզ և վերսկսել իր դերասանական կարիերան՝ խաղալով թատրոնում և երկրորդ պլանի կինոդերերում։ Նա կինոռեժիսոր է դարձել 1959 թվականին՝ նկարահանելով La Main chaude կինոնկարը, և իբրև ռեժիսոր առաջին հաջողությունը ձեռք է բերել 1961 թվականին՝ «Հանցագործությունը շահավետ չէ» ( Le crime ne paie pas ) ֆիլմով։
Նկարահանելով նշանավոր կատակերգակ դերասաններ Անդրե Բուրվիլին և Լուի դը Ֆյունեսին՝ Ուրին 1965 թվականին The Sucker ( Le corniaud ) ֆիլմով ներխուժել է կոմերցիոն կինոարտադրության ասպարեզ։ Ֆիլմն ընդգրկվել է Մոսկվայի 4-րդ միջազգային կինոփառատոնի մրցութային ծրագրում[9]։ Հաջորդ տարում նրա նկարահանած Մի նայիր հիմա...Մեզ վրա կրակում են (La Grande Vadrouille ) կինոնկարն ավելի հաջողակ էր. այն ունեցել է Ֆրանսիայում մինչ այդ երբևէ արձանագրված ամենաշատ հանդիսատեսը՝ 17,27 միլիոն։ Այդ ֆիլմի սահմանած դրամարկղային ռեկորդը պահպանվել է տասնամյակներ շարունակ և գերազանցվել է միայն 1997 թվականին ( Ջեյմս Քեմերոնի «Տիտանիկը»)։
Բուրվիլից ու Լուի դը Ֆյունեսից բացի՝ Ուրիի ֆիլմերում նկարահանվել են նաև Ժան Պոլ Բելմոնդոն, Պիեռ Ռիշարը և այլ կինոաստղեր։
Ուրին 1969 թվականին նկարահանել է Le Cerveau ( Ուղեղը ) անգլերեն կատակերգությունը, որտեղ հանցագործ կազմակերպչի գլխավոր դերում հանդես է եկել Դեյվիդ Նիվենը։
Ժերար Ուրին ֆրանսիացի գրող Դանիել Թոմփսոնի հայրն է՝ դերասանուհի Ժակլին Ռոմանի հետ ամուսնությունից, և դերասան/գրող Քրիստոֆեր Թոմսոնի պապը։ Անվանի կինոգործիչը կյանքի երկրորդ կեսն ապրել է ֆրանսիացի դերասանուհի Միշել Մորգանի հետ։ Նա մահացել է Սեն-Տրոպեում 2006 թվականի հուլիսի 20-ին՝ 87 տարեկան հասակում[10]։
Ֆիլմագրություն
խմբագրելՈրպես ռեժիսոր
խմբագրել- 1960 — Ջերմ ձեռք
- 1961 — Սպառնալիք
- 1962 — Հանցանքը շահավետ չէ
- 1964 — Բերանբացը
- 1966 — Մեծ զբոսանք
- 1969 — Սուպերուղեղ
- 1971 — Մեծության մանիա
- 1973 — Ռաբբի Յակոբի խելահեղ արկածները
- 1978 — Փախուստ
- 1980 — Սրսկում՝ հովանոցով
- 1982 — Ասերի ասը
- 1983 — Թևավոր օձի վրեժը
- 1987 — Լևին ու Գողիաթը
- 1989 — Վանիլա-ելակային պաղպաղակ
- 1993 — Ոսկու ծարավ
- 1996 — Վարորդով ուրվական
- 1998 — Շպունցը
Որպես սցենարիստ
խմբագրել- 1958 — Երկփեղկ հայելի
- 1959 — Բեբետան կռիվ է գնում
- 1959 — Ուզո՝ւմ եք պարել ինձ հետ
- 1960 — Ջերմ ձեռքը
- 1964 — Բերանբացը
- 1966 — Մեծ զբոսանք
- 1969 — Սուպերուղեղը
- 1971 — Մեծության մանիա
- 1973 — Ռաբբի Յակոբի խելահեղ արկածները
- 1978 — Փախուստ
- 1980 — Սրսկում՝ հովանոցով
- 1982 — ասերի ասը
- 1987 — Լևին ու Գողիաթը
- 1993 — Ոսկու ծարավը
- 1996 — Հայելին երկու երես ունի
- 1998 — Շպունցը
Որպես դերասան
խմբագրել- 1946 — Անտուանն ու Անտուանետան — գալանտ հաճախորդ
- 1949 — Ահա նա՝ գեղեցկուհին
- 1949 — Հեսկլեն — Ֆրանսիայի արքա Կարլ V
- 1951 — Պատերի միջով անցնող Գարու-Գարուն
- 1951 — Գիշերն իմ թագավորությունն է — Լիոնել Մորոն՝ Լուիզայի նշանածը
- 1954 — Հայր Բրաունը
- 1956 — Լավագույն մասը
- 1958 — Մեջքով դեպի պատը — Ժակ Դեկրե
- 1963 — Մրցանակը
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 filmportal.de — 2005.
- ↑ 3,0 3,1 GeneaStar
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Fichier des personnes décédées mirror
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Who's Who in France (ֆր.) — Paris: 1953. — ISSN 0083-9531; 2275-0908
- ↑ «Gérard Oury».
- ↑ Laurent Bourdon, Définitivement Belmondo, p. 239
- ↑ «4th Moscow International Film Festival (1965)». MIFF. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
- ↑ «Gérard Oury est décédé» (ֆրանսերեն). Le Figaro. 2006 թ․ հուլիսի 20.
Արտաքին հղումներ
խմբագրել | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժերար Ուրի» հոդվածին։ |