Ինքնիրացում
Ինքնիրացում, անձի կարողության իրականացում։
Պատմություն
խմբագրելԱրիստոտելը գրում էր, որ երջանկությունը հասանելի է սեփական պոտենցիալ կարողությունների իրականացման միջոցով[1]։
Ինքնիրացման պրոբլեմատիկան ակտիվորեն ուսումնասիրել է ամերիկացի հոգեբան Աբրահամ Մասլոուն[2]։
Մասլոուն գտնում էր, որ ինքնիրացման պահանջմունքը ըստ «բուրգի պահանջմունքների» հերթականության մարդու պահանջմունքներից ամենավերջինն է։ Ավելի ցածր պահանջմունքների բավարարումից, արդիական են դառնում ավելի բարձր մակարդակի պահանջմունքները, բայց դա չի նշանակում, որ նախորդ պահանջմունքների տեղը զբաղեցնում են նոր պահանջմունքները։
Ինչպես նաև պահանջմունքները չեն գտնվում անխախտելի հաջորդականության մեջ և չունեն ֆիքսված դիրքեր, ինչպես դա ցուցադրվում է «պահանջմունքների բուրգի» վրա։ Այսպիսի օրինաչափությունը ունի ավելի կայուն դիրք, բայց նաև տարբեր մարդկանց մոտ պահանջմունքների փոխադարձ դասավորվածությունը կարող է տարափոխվել։
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրելԳրականություն
խմբագրել- Абрахам Маслоу. Мотивация и личность = Motivation and Personality / Пер. А. М. Татлыбаевой. — СПб.: Евразия, 1999. — 478 с. — 4000 экз. — ISBN 5-80710016-6.
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Кудинов С. И. Самореализация как системное психологическое образование. — 15.11.2007.