Խոշոր են, մարմնի բարձրությունը կանգնած վիճակում՝ 90 սմ –155 սմ, ոտքերն ու պարանոցը երկար են։ Առջևի մատները հիմքում միացած են թաղանթով։ Պոչը կարճ է։ Էգի և արուի փետուրները միագույն են։ Ապրում են բաց տարածություններում, տափաստաններում, ճահիճներում, տունդրաներում։ Բնադրում են գետնին, դնում 1-3 ձու։ Հյուսիսային տեսակները չվող են։ Ապրում են առանձին զույգերով, սակայն չուի և ձմեռման ժամանակ երամներ են կազմում։ Ձագերին խնամում են և՛ էգը, և՛ արուն։ Սնվում են բուսական (սերմեր, հատապտուղներ, բույսերի արմատներ ու ընձյուղներ) և կենդանական (միջատներ, փափկամորթներ, մանր կրծողներ) կերով։ Կռունկների քանակը խիստ կրճատվել է ճահիճների չորացման և խոպան հողերի յուրացման հետևանքով, առանձին տեսակներ լրիվ անհետացման սպառնալիքի տակ են։ Հայտնի է 15 տեսակ, որից 3-ը՝ Հայաստանում։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 668)։
