Ֆանի Արդանը հեծելազորի սպայի զինվորական կցորդի դուստր է, հասակ է առել Մոնակոյում, որտեղ հոր դիրքը թույլ էր տալիս մոտ հարաբերությունների մեջ լինել արքայական ընտանիքի հետ։ Իշխանուհի Գրեյսին կատարած հաճախակի այցելություններով դրոշմված դաստիարակությունից հետո տեղափոխվել է Էքս-ան-Պրովանս՝ քաղաքագիտություն սովորելու։ Բայց հետզհետե տարվել է դերասանությամբ և դրամատիկական դասեր առնելուց հետո՝ 1974 թվականին առաջին անգամ պրոֆեսիոնալ բեմ է բարձրացել Կոռնեյլի «Պոլիեկտես»-ի բեմադրության մեջ։ Առաջին ճանաչումը Արդանին բերել է «Հարևանուհիները» հեռուստադրաման։ Քիչ անց սկիզբ է առել նրա ծանոթությունը Ֆրանսուա Տրյուֆոյի հետ։ Այդ ծանոթությունը հանգեցրեց «Հարևանուհին» և «Կիրակին շուտ գար» երկուստեք հոյակապ գործերին և սիրային կապի, որը շարունակվեց մինչև Տրյուֆոյի մահը 1984 թվականին և ծնունդ տվեց նրանց դստերը՝ Ժոզեֆինին։ «Հարևանուհու» համար Արդանը 1982 թվականին լավագույն դերասանուհի անվանակարգով առաջին անգամ ներկայացվեց «Սեզար» մրցանակի, իսկ 1984 թվականին մեկ անգամ ևս ներկայացվեց «Կիրակին շուտ գար» ֆիլմի համար։ Ի սկզբանե նրան համբավ էր բերել թարմ գեղեցկությունը, բայց ժամանակի ընթացքում դերասանական վարպետությունը Արդանին դարձրեց Ֆրանսիայի ամենասիրված դերասանուհիներից մեկը։ Նրա կարիերան շարունակեց ծաղկել նաև Տրյուֆոյի մահից հետո, և Արդանն իր վարկն ամրապնդեց լուրջ, կրքոտ դերերով մի շարք դրամատիկ կինոնկարներում։ Առանձնապես տպավորիչ են նրա դերակատարումները «Սվանի սերը» (1984), «Գնդապետ Շաբեր» (1994), «Զվարճալին» (1996) ֆիլմերում, որտեղ հրաշալիորեն կերպարանափոխվել է՝ մարմնավորելով թունոտ ու հակակրելի ազնվականուհի տիկին Դը Բլայակին, ինչպես նաև Գաբրիել Ագիոնի «Իրիկնային հագուստ» անվայել կատակերգության մեջ, որտեղ Արդանի անսպասելի կոմիկական մարմնավորումը նրան արժանացրեց «Սեզարի» որպես լավագույն դերասանուհու։ Արդանը շարունակել է նաև իր բեմական կարիերան Ստրինդբերգի «Օրիորդ Ժյուլի»-ի, Մոլիերի «Դոն Ժուան»-ի բեմադրություններում և Ռոման Պոլանսկու՝ մեծ գովեստներ վաստակած «Վարպետության դաս» ներկայացման մեջ (1997), ուր հանդես է եկել օպերային աստղ Մարիա Կալլասի դերում։ Տիրապետելով անգլերենին և իտալերենին՝ նա գլխավոր դերեր է խաղացել նաև մի քանի հոլիվուդյան, բրիտանական և իտալական ֆիլմերում։ Արդանի վերջին անգլիալեզու կինոնկարը Ֆրանկո Ձեֆֆիրելլիի «Ընդմիշտ Կալլաս»-ն է, որտեղ նա դարձյալ մարմնավորել է Կալլասին։ 2003 թվականին Մոսկվայի միջազգային կինոփառատոնում Ֆանի Արդանին Ստանիսլավսկու անվան մրցանակ շնորհվեց՝ ակնառու ստեղծագործական վաստակի և Ստանիսլավսկու դպրոցի սկզբունքներին նվիրված լինելու համար։ 2009 թվականին նա իր սցենարով նկարահանեց «Մոխիր և արյուն» ֆիլմը։ Ֆանին դասական երաժշտություն և գրականություն է սիրում, երեք դուստր ունի՝ Ժոզեֆինը, Լյումիրը և Բալադինը։
Ֆանի Արդանը «Ողջույն, ցտեսություն» ֆիլմի նկարահանման ժամանակՖանի Արդանը 2009 թ. Կաննի կինոփառատոնի բացմանըՖանի Արդանը 2009 թ. Կաննի կինոփառատոնի ժամանակ Ֆանի Արդանը 2004 թ. «Սեզար» մրցանակաբաշխությանը
Ֆրանսիա
