բարև
Հայերեն
Արտասանություն
ՄՀԱ: [bɑˈɾɛv]
վանկեր՝ բա•րև
Գոյական
- ողջույն, ողջունելու բառ, որ ասվում է հանդիպելիս ◆ Բարև ձեզ, — ասաց կինը։ (Ակսել Բակունց)
- ողջույնի բացականչություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- ողջույն, բարեմաղթություն
- բարևտուք (բրբ․),
- բարի աջողու՜մ, հարգա՜նք, հարգանքնե՜ր
- բարի լու՜յս, բարի երեկո՜, բարի գիշե՜ր
Արտահայտություններ
խմբագրել- բարև անել, բարև տալ -
- ողջունել, բարևել, մեկին բարև հաղորդել ◆ Թաթոսը քեզ բարև էր անում։
- բարև տանել
- բարև բռնել
- ողջունելիս որոշ խոնարհ դիրք ընդունել ի նշան հարգանքի ◆ Կոդակը բարև բռնած սպասեց ողջույնի։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- տե՛ս բարով բռնել ◆ Հալիվորը բարև բռնեց, թագավորի դեմը կայնավ։ ՀժՀք
- բարև գրել - գրելով բարև ուղարկել
- բարև, աստծու բարին ունենալ - թեթև ծանոթություն պահպանել
- (հզվդ․) բարև կենդանություն - ողջություն առողջություն ◆ Բարև կենդանություն, ողջունեցին նրանք և իրար հետևից նստեցին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- բարև-բարի լույս ասել, ունենալ - ծանոթ լինել (ոչ մտերիմ)
- բարևն առնել - ողջույնին պատասխանել ◆ Մարգարը բարևս առավ։ Սահակ Ամատունի
- Պոլիս՝ բարևը կտրել, բարև-աստծու բարին կտրել - դադարել մեկին ողջունելուց, բարևելուց, հարաբերությունները խզել ◆ Քիչ-քիչ բարևնին անգամ սկսան կտրել։ Եր
- Պոլիս, Ուրմիա՝ բարևի կենալ, բարևի կայնել - անցնող անձի բարևին պատասխանելու համար ոտքի կանգնած սպասել
- բարևը մոռանալ - շփոթվել ◆ Հենց հոր դեմքը տեսա, բարևս մոռացա։
- բարև տանել - բարևը, ողջույնը մեկին հաղորդել
- բարև-բարի լույսը կտրել, բարև-բարի լույս չասել - նեղանալ
- բարև բերել - մեկից՝ մեկի կողմից բարև հաղորդել ◆ Կաքավ թըռավ կանաչ սարեն․․․ Բարև բերավ ծաղիկներեն։ Հովհաննես Թումանյան
- Նոր Նախիջևան, Պոլիս՝ բարև տաս՝ բարեկենդանի կուգա - մարդ, որին չի կարելի երես տալ, աներես
- Սեբաստիա՝ շեմներ չի բարևես
- չհարսնանաս, ծաղիկ հասակում մեռնես
- քայլելու վիճակի չհասնես, դեռ երեխա մեռնես
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։