խրթին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɾtʰin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)ր•թին
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- դժվար հասկանալի ◆ Կյուրեսն էր երկարածոր լեզվով, դժվար անուններով և ◆ խրթին բարբառով։ (Ակսել Բակունց) ◆ Եկ ու թարգմանիր քո թվլատ լեզվով Պատգամներին աստծո, մտքերը խրթին։ Պարույր Սևակ
- դժվար լուծելի ◆ Մեր բախտի հետ և մարդկանց սերը փոփոխական է։ Եվ մինչև այսօր դեռևս անլույծ է այս հարցը ◆ խրթին , թե բախտն է արդյոք սիրո առաջնորդ, թե սերը բախտին։ Շեքսպիր ◆ Մաթեմատիկական խրթին վարժություն։
- դժվար կատարվող՝ գլուխ բերվող ◆ Խոր ու խրթին խնդիրներ, որ երկնում էին հանճարները։ Պարզ ու հատու լուծվեցին բիրտ ու անհաշտ պայքարով։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) մանվածապատ, խճճված, խճողված
- խրթնաբար, խրթնաբանորեն ◆ Առաջին շրջանում… նա գրել է ավելի խրթին ու լի բարբառայնություններով։ (Վահան Տերյան)
- բարդ հանգույցներ ունեցող մանվածապատ ◆ Մի բաց կապույտ թերթիկ, վերևը զարդարած սուվենիրով խրթին ու մանրանկար։ Եղիշե Չարենց ◆ Նա նայում էր խայտաբղետ բարձերի խրթին նախշերին։ (Մամուլ)
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս բարդ
- տե՛ս կնճռոտ
- տե՛ս խորիմաստ
- տե՛ս մանվածապատ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։