Հայերեն

ՄՀԱ՝ [hɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հա

վանկեր՝ հա

Ստուգաբանություն

Բնաձայնական բառ։

Վերաբերական

հարցման դրական պատասխան՝ այո՛ այդպե՛ս նշանակությամբ ◆ Գալի՞ս ես։ - Հա:
հարցական բառ՝ այո, այդպես է, համաձայն եմ նշանակությամբ ◆ - Խաչիկը գործուղումից վերադարձել է։ - Հա՞:
ընդհատված խոսքը վերսկսելիս մոռացված կամ կիսատ թողած բան շարունակելու համար՝ և այդպես, արդ նշանակությամբ ◆ Հա, այն էի ասում, ես նրան հետևեցի (Մուրացան)
իբրև եզրակացություն՝ այդ դեպքում, քանի որ այդպես է նշանակությամբ
արտահայտում է զարմանք՝ անսպասելի բանի առթիվ մի՞թե, ես չգիտեի նշանակությամբ
արտահայտում է արհամարհանք՝ պա՜հ, հենց նշանակությամբ ◆ Հա՜, դու էիր մնացել։
խոսքին սաստկության՝ զորության՝ երանգ Է տալիս ◆ Համա խոսում է, հա՜:
արտահայտում է շարունակություն՝ կրկնվող բայի հետ՝ անընդհատ, շարունակ նշանակությամբ ◆ Սայլերը գալիս էին, հա գալիս Զարզանդ Դարյան
ցուցական իմաստով՝ ահա, ահավասիկ նշանակությամբ ◆ Եվ հա, էն էր մնում որ կրակի Սիամանթո
կրկնությամբ հա՜, հա՜ ◆ ՉԷ՜ մի։ - Գալի՞ս է։ Հա՜, հա՜, ինչպե՞ս չէ, կգա։
կրկնությամբ՝ կասկածի արտահայտություն. իրավ, արդարև՞ նշանակությամբ
հա… հա

դժգոհության արտահայտություն՝ անընդնատ, միշտ նշանակությամբ ◆ Հա՛ ասա, հա՛ ասա, լսո՞ղն ով է։
թե-թե, կամ նշանակությամբ ◆ Հա՛ էսօր, հա՛ էգուց, մեկ է։

Հոմանիշներ

տե՛ս այո
ահավասիկ
ահավադիկ, ահավանիկ և ահա (ահա այս` այդ` այն) (հին)
հրես, հրեդ, հրեն (ժղ․)
հենիկ, հրենիկ, հունա, հորեն, հորենա, տիա, կո, կոկո, կոսկո, ենա (խոսողի մոտ գտնվող որևէ մեկի ցուցում` այս է իմաստով) (գվռ.)
ուրեմն (իբրև եզրակացություն, որևէ բանի ցուցում)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ yes գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ да (ru) ‎(da), неужели (ru) ‎(neuželi), неправда ли (ru) ‎(nepravda li), не так ли (ru) ‎(ne tak li) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։