շիտակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʃiˈtɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ շիտակ
վանկեր՝ շի•տակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՀնարավոր է կապը հնդեվրոպական՝ *skei-d- «կտրել, անջատել» արմատի հետ. հմմտ. ռուսերեն чистый «մաքուր»։
Ածական
- ուղիղ, ճշմարիտ, անխոտոր, անմոլոր ◆ Շիտակ ճանապարհ՝ ընթացք՝ ուղի։
- արդարամիտ, ճշմարտասեր, ուղղամիտ ◆ Շիտակ մարդ։
- ճիշտ, ճշմարիտ, ճշմարտություն պարունակող ◆ Շիտակ խոսք։
- անխարդախ, ազնիվ ◆ Շիտակ բարեկամ՝ ընկեր։
- ուղիղ, ոչ ծուռ, ոչ շեղ ◆ Շիտակ կեցվածք։
- ուղղագիծ կերպով ձգվող՝ տարածվող, ուղիղ ◆ Շիտակ ճանապարհ՝ փողոց։
- ուղիղ, ուղղակի ◆ Ու քշեց շիտակ վրանի վրա։ Հովհաննես Թումանյան
Մակբայ
(բացի վերի նշանակությունների մակբայական կիրառություններից)
- (արևմտհ․) ճիշտն ասած, իսկը, իսկապես (գործածվում է առավելապես ը հոդով)
Հոմանիշներ
խմբագրել- ուղիղ, ճշմարիտ, ճիշտ, անխոտոր, անմոլոր, (ժղ․) շիմ-շիտակ, շիփ-շիտակ, շիտակեշիտակ
- անխարդախ, արդար, ազնիվ, արդարացի
- տե՛ս արդարամիտ
- տե՛ս շիտակերես
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
*անգլերեն՝ upright, straightforward, downright, outspoken, forthright, single-hearted, honest, noble, fair, bland
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։