ուղեկցորդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [uʁɛkˈt͡sʰɔɾd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ու•ղեկ•ցորդ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- երկաթուղային գնացքների՝ տրամվայների և տրասնպորտի այլ տեսակների ուղեկցող պաշտոնյա, կոնդուկտոր
- զինված պահակ՝ պահակախումբ՝ ջոկատ և այլն, որ ուղեկցում Է մեկի կամ մի բանի՝ պաշտպանության կամ փախուստն արգելելու համար ◆ Կալանավորի ուղեկցորդը տարիքոտ մի զինվոր էր
- (անհնձ․) ուղեկից
- (ռազմ․) մարտական ստորաբաժանում, որին հանձնարարված է ուղեկցել և պաշտպանել մեկ այլ ստորաբաժանման
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Արծրուն Խանջյան, Ռազմական տերմինների անգլերեն-հայերեն համառոտ բացատրական բառարան, Երևան, 2009 — 39 էջ։