պետություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɛtutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պետութիւն
վանկեր՝ պե•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- երկրի տիրող դասակարգի (դասակարգերի) քաղաքական կազմակերպությունը՝ համապատասխան մարմիններով ու հաստատություններով, որի նպատակն է պաշտպանել գոյություն ունեցող կարգերը և ճնշել ուրիշ դասակարգերի դիմադրությունն ու պայքարը
- այդպիսի կազմակերպություն ունեցող երկիր, տերություն
- պետական կառավարման մարմինների ամբողջությունը
- (փխբ․) տիրապետություն, իշխանություն, որևէ բանի բացարձակ գերակշռություն՝ գերիշխանություն ◆ Վայող քարերի դաժան պետություն՝ Հայաստան աշխարհ։ (Գևորգ Էմին)
- (փխբ․) որևէ մարդու կամ մարդկանց որևէ խմբի բացարձակ տնօրինության ենթակա բնագավառ՝ վայր և այլն ◆ Այդտեղ, կարելի է ասել, հովիվների բացարձակ պետությունն է։
- պետ լինելը, պետի աստիճանը՝ դիրքը
- պետի վարքագիծ՝ վարվելակերպ՝ գործելակերպ
- (միգ․) քաղաքական միավոր, որը սահմանված տարածքի նկատմամբ ունի օրինական իրավազորություն և իրականացնում է արդյունավետ հսկողություն, ինչպես նաև ունի մշտական բնակչության համար կոլեկտիվ որոշումներ կայացնելու իրավասություն, իրավաչափ ուժ կիրառելու մենաշնորհ և միջազգայնորեն ճանաչված կառավարություն, որը փոխգործակցում է կամ օժտված է փոխգործակցելու կարողությամբ՝ այլ միավորների հետ պաշտոնական հարաբերություններում
- տե՛ս նաև ինքնիշխանություն, միջազգային իրավունքի սուբյեկտ
- (պաշտանվ․) քաղաքականորեն կազմակերպված հասարակություն, որն ունի իշխանության հաստատությունների, իրավական նորմերի ու տնտեսական կապերի համակարգ, ինչպես նաև ինքնիշխանական տարածք
Հոմանիշներ
խմբագրել- տերություն, երկիր
- կառավարություն
- տե՛ս պետականություն
- տե՛ս թագավորություն
- տե՛ս իշխանություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
- Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։