Հայերեն

վանկեր՝ ա•րի•ա

Ստուգաբանություն

<ария <իտլ․ aria իտ. ana երգ, մեղեդի

(երժշտ․) կառուցվածքով ավարտուն դրվագ օպերայում, օրատորիայում կամ կանտատում, որը կատարում է երգիչը նվագախմբի հետ՝ մեներգ
գործիքային երգեցիկ երաժշտական ստեղծագործություն
օպերայի, օրատորիայի, կանտատի և նման այլ ստեղծագործությունների մեջ մտնող ավարտված հատված, որը կատարում է մեներգիչը (մեներգչուհին) սիմֆոնիկ նվագախմբի նվագակցությամբ, կամ երգչախմբի հետ
տե՛ս համերգային արիա
երգային բնույթի գործիքային ստեղծագործություն
արիա էին կոչվում Բախի ժամանակաշրջանի գործիքային սյուիտների այն մասերը, որոնք գրված էին ոչ պարային ձևով

Թարգմանություն

Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։