Stoicismo

Stoicismo (del vocabulo grec Στωικισμός, derivate de στοά, "stoa", "colonnada") es un schola philosophic fundate per Zenon de Citio in Cypro circa 300 aEC. Le schola ha recipite iste nomine pro que su prime inseniatores in Athenas inseniava intra le stoa (colonnada) in le agora.

Stoicismo
instantia de: schola philosophic[*]
data de creation: 3e seculo AEC
Commons: Stoicism

Le stoicos inseniava que le emotiones destructive resultava de errores de judicio, e que un sagio o persona con «perfection moral e intellectual» non suffrerea de iste emotiones. Illes predicava que personas debe controlar lor proprie emotiones per lor ration; assi, le morte mesme provocarea nihil ultra equanimitate.

Le stoicismo era un doctrina que superviveva tote le periodo del Grecia Antique usque al Imperio Roman, incluente le epocha del imperator Marco Aurelio. In le epocha de Ciceron, le stoicismo era un del quatro scholas principal al latere del epicurismo, del schola peripatetic e del academismo (scepticismo). Le stoicos se opponeva vigorosemente al doctrina de Epicuro como incompatibile al lore, ma entrava in un dialogo productive con le peripateticos e le academicos. Le stoicos professava admiration pro Platon, Socrates, Heraclito e Pythagoras.

Le stoicismo se eclipsava a profito del neoplatonismo in le seculos 3 e 4; in mesme tempore, le christianismo ganiava influentia. Tote le scholas philosophic era clause in 529 per ordine del imperator Justiniano I, qui percipeva su characteristicas pagan como contrarie al fide christian.

Doctrina

Le vistas de stoicos se cambiava gradualmente; on pote distinguer un Stoa antique, medie, e nove. Malgrado toto, alcun preceptos ha remanite; nos pote los appellar elementos de doctrina.

Le foco es le elemento primordial secundo le stoicos.

Toto que es, es descendite con le foco. Ille foco etiam es appellate ethere. Omne materias son aspirate per le logos: dunque in tote le universo on pote trovar le tracias del ration divin, le causa e providentia de tote le cosas e homines. Le stoicos se preoccupava del relation active inter le determinismo cosmic e le libertate human, e del credentia que il es virtuose mantener un voluntate (denominate prohairesis) que sia de accordo con le natura. Per causa de isto, le stoicos presentava lor philosophia como un modo de vita, e pensava que le melior indication del philosophia de un persona non era lo que habeva dicte ma como se habeva comportate.

Pro attinger un vita beate, homines debe esser un parte del anima de toto e cercar per ration le bono supreme. Pro sequer le bono supreme, on debe moderar su anima. Si on lo face, on acceptara ataraxia (tranquilitate), apathia (absentia de passiones), autarchia, e alora on pote viver beatemente. Le communitate de homines es de maxime importantia. Si omnes non face un opera insimul, nemo pote attinger un vita beate; per consequentia, apud le romanos le Stoa era quasi un schola civic dedicate al republica.

Stoicos tarde como Seneca e Epicteto metteva emphase sur le idea que, poisque le «virtute es sufficiente pro le felicitate», un sagio era immun al infortunas, que non poteva affectar le.

Le influentia del doctrina stoic pote discerner se in le neoplatonismo (notabilemente in le conceptiones stoic del providentia) e un currente christian del seculo 16, denominate le «neostoicismo».

Stoicos remarcabile

Tempore	Nomine	Quando vive
Stoa antique	Zenon de Citio	333-264 aEC
	Cleanthes	331-232/1 aEC
	Ariston de Chios	seculo 3 aEC
	Chrysippo de Solos	276-204 aEC
	Zenon de Tarso
	Diogenes de Babylonia	240-150 aEC
	Antipater de Tarso	?-137 aEC
Stoa medie	Panetio de Rhodos	180-ca. 110 aEC
	Posidonio de Apamea	135-51 aEC
Stoa nove	Lucio Anneo Seneca	1-65
	Gaio Musonio Rufo	30-80
	Epicteto	50-ca. 138
	Marco Aurelio	121-180

Operas stoic extante

Statua equestre de Marco Aurelio, qui scribeva su Meditationes, de inspiration stoic, in campania contra le Marcomannos. Le Meditationes son un de solmente cinque libros stoic integre a superviver.

Per le operas de Seneca, Epicteto e Marco Aurelio le stoicismo se propagava in le Occidente; istos son le scripturas stoic que supervive.

• Dialogos e Epistolas (Seneca)
• Enchiridion e Discursos (Epicteto)
• Meditationes (Marco Aurelio)

Alcun fragmentos o paraphrases del Republica de Zenon de Citio son preservate apud altere autores (typicamente hostil). Il ha anque fragmentos del scripturas de Chrysippo (includente duo o tres trovate in le cineres de Herculaneo), Cleanthes (un hymno a Zeus), Panetio, Posidonio e alteres. Le dialogos philosophic de Ciceron presenta anque le argumentationes del stoicos; altere interlocutores (sia epicuree sia sceptic) los examina e presenta lor alternativas.

Ligamines externe

• "Stoicism" a Dirk Baltzly (anglese)
• "Stoic Philosophy of Mind" a Scott Rubarth (anglese)
• "Stoic Ethics" a William O. Stephens (anglese)
• Collection de ligamines de Stoicismo (anglese)