Anno zero

Anno zero
	instantia de: anno, hypothetical entity[*]
	parte de: 0s[*]
	;
	precedite per: 2 BC[*] , succedite per: 1

Le anno zero non existe in le systema de Anno Domini (o Era Commun) normalmente usate pro numerar le annos in le calendario gregorian e su predecessor, le calendario julian. In iste systema, le anno 1 aEC es sequite per le 1 EC. Non obstante, il existe un anno zero in le numeration de annos astronomic (ubi illo coincide con le anno julian 1 aEC) e in ISO 8601:2004 (ubi illo coincide con le anno gregorian 1 aEC) assi como in tote le calendarios buddhista e hindu.

Systemas de numeration de annos historic, astronomic e ISO

Historic

Le era del Anno Domini esseva introducite in le anno 525 per le monacho scythian Dionysius Exiguus (ca. 470–ca. 544), qui lo usava pro identificar le annos in su Tabula de Pascha. Ille introduceva le nove era pro evitar usar le era diocletian, basate sur le accession del imperator roman Diocletian, nam ille non voleva continuar le memoria de un persecutor del christianes. In le prefacio de su Tabula de Pascha, Dionysius affirma que "le presente anno" era le consulato de Probus Junior" que esseva 525 annos "desde le incarnation de nostre Senior Jesus Christo". Il se ignora como ille arrivava a iste numero.

Dionysius non usava le annos aEC pro datar alcun evento historic. Isto comenciava con le clerico anglese Bede (ca. 672–735), qui usava le annos aEC in su Historia ecclesiastica gentis Anglorum (731), popularisante le era. Bede non numerava sequentialmente le dies del mense, septimanas del anno, o menses del anno, tamen, ille numerava multe ex le dies del septimana usante un methodo pro numerar in latin ecclesiastic. Historias christian previe usava le anno mundi ("in le anno del mundo") comenciante in le prime die del creation, o anno Adami ("in le anno de Adam") comenciante ab le creation de Adam cinque dies depost (le sexte die del creation secun le Genesis), usate per Africanus, o anno Abrahami ("in le anno de Abraham") comenciante 3412 annos post le Creation secun le Septuaginta, usate per Eusebius de Caesarea, qui assignava "un" al anno que initia in le Creation, o le creation de Adam, o le nativitate de Abraham, respectivemente. Bede continuava iste previe tradition relative al era aEC.

In le capitulo II del libro de Historia Ecclesiastic, Bede affirmava que Julius Caesar invadeva Grande Britannia "in le anno 693 post le construction de Roma, ma le sexagesime anno ante le incarnation de nostre Senior", dum que affirmava in le capitulo III, "in le anno de Roma 798, Claudius" anque invadeva Grande Britannia e "in pauc dies… concludeva le guerra in… le [anno] quadragesime-sexto desde le incarnation de nostre Senior". Ben que ambe datas son false, illos son sufficiente pro concluder que Bede non includeva le anno zero inter aEC e EC: 798 – 693 + 1 (porque le annos son inclusive) = 106, ma 60 + 46 = 106, lo qual non lassa spatio pro le anno zero.

Bede non usava un anno zero porque ni le concepto ni le symbolo pro illo existeva in le systema de numeros roman. Le systema babylonian del era aEC habeva usate le idea del "vacuitate" sin considerar lo un numero, e le romanes enumerava per un maniera sovente similar. Ubicunque un zero moderne esserea usate, Bede e Dionysius Exiguus usava parolas latin pro illo, como le parola nulla juxta numeros roman. Le zero esseva inventate in India in le seculo sexte, et illo esseva o transferite o reinventate per le arabes circum le seculo octave. Le numero arabe pro zero (0) non entrava a Europa usque le seculo XIII. Mesmo tunc, illo esseva cognoscite solo per paucos, et illo habeva un uso extendite in Europa verso le seculo XVII.