Franca ed Indijena Milito
La Franca ed Indijena Milito (1754-1763) esis teatro dil Sep-Yara Milito, inter la Nord-Amerikana kolonii dil Britaniana Imperio e ti dil Franca Imperio, amba lateri suportita da diversa indijena tribui.
Ye la komenco dil milito, la franca kolonii havis habitantaro de c. 60.000, kompare 2 milion en la britaniana kolonii. La min multa franci aparte dependis de sua indijena alianciti.
Du yari pos la komenco dil Franca ed Indijena Milito, en 1756, Britania deklaris milito kontre Francia, iniciante la totmonda Sep-Yara Milito. Multi egardas la Franca ed Indijena Milito kom nur la amerikana teatro di ca konflikto; tamen, en Usa la Franca ed Indijena Milito egardesas kom singulara konflikto ne asociata kun irga europana milito. Franca kanadani nomizas ol la Guerre de la Conquête.
La britaniana koloniani suportesis diversatempe dal tribui Iroquois, Catawba, e Cherokee, e la franca koloniani suportesis dal membri dil Wabanaki-Federuro, la tribui Abenaki e Mi'kmaq, e la tribui Algonquin, Lenape, Ojibwa, Ottawa, Shawnee, e Wyandot (Huron). Kombato eventis precipue alonge la frontieri inter Nova Francia e la britaniana kolonii, de la Provinco Virginia en la sudo a Nov-Lando en la nordo. Ol komencis per disputo pri dominaco dil kunflueyo dil riveri Allegheny e Monongahela, la Bifurki dil Ohio, e la situo dil franca Fortuo Duquesne ye la loko qua pose divenis Pittsburgh, Pensilvania. La disputo eruptis aden violento en la Batalio di Jumonville Glen en mayo 1754, dum qua milicani di Virginia sub komando dil 22-yari-evanta George Washington atakis embuske franca patrolio.
En 1755, sis koloniala guvernisti renkontris Generalo Edward Braddock, la jus arivinta britaniana armeo-komandero, e projetis quar-direciona atako kontre la franci. Ol ne sucesis, e la esforco da Braddock esis dizastro; il perdis la Batalio dil Monongahela ye 9ma julio 1755, e mortis kelka dii pose. Britaniana operaci faliis en la frontiero-regioni dil Provinco Pensilvania e la Provinco Nova-York dum 1755-57 pro kombinuro de mala jero, interna dividi, efikiva kanadana spioneri, franca soldati, ed indijena militanti. En 1755, Britania kaptis Fortuo Beauséjour an la frontiero qua separis Nova Skotia de Akadia, e li imperis l'ekpulseso dil Akadiani (1755-64) kurte pose. La deporto imperesis da Chef-Komandero William Shirley sen direkto de Britania. L'Akadiani ekpulsesis, e ti kaptita per armi e ti qui jurabis fideleso al rejulo. Indijeni same forpulsesis de la lando por krear spaco por koloniani de Nova Anglia.
La Pitt-guvernerio di Britania krulis pro dizastroza kampanii en 1757, inkluze faliinta expediciono kontre Louisbourg e la Siejo di Fortuo William Henry; ta lasta sequesis da tormento e masakro dal indijeni di sua koloniala viktimi. William Pitt asumis povo e signifikante augmentis britaniana militala resursi en la kolonii kande Francia ne volis riskar granda konvoyi por helpar sua limitizita armei en Nova Francia, preferinte koncentrar sua armei kontre Prusia e lua alianciti qui nun partoprenis la Sep-Yara Milito en Europa. La konflikto en Ohio finis en 1758 per la Britanian-Amerikana vinko en la Ohio-Lando. Inter 1758 e 1760, Britania lansis kampanio por kaptar Franca Kanada. Li sucesis kaptar teritorio en cirkondanta kolonii e fine l'urbo Kebeko (1759). Dum la sequanta yaro Britania vinkis en la Montreal-kampanio en quo Francia cedis Kanada akorde la Pakto di Paris (1763).
Francia anke cedis sua teritorio este dil Mississippi a Britania, ultre Franca Louisiana weste dil fluvio Mississippi a sua aliancito Hispania kompense la perdo a Britania di Hispana Florida. (Hispania cedabis Florida a Britania kambie la retrodono di Havana, Kuba.) La koloniala prezenteso di Francia norde dil Karibiano diminutesis al insuli Saint Pierre e Miquelon, konfirmante la rango di Britania kom la dominacanta koloniala povo en Nord-Amerika.