Útstreymiskenning
Útstreymiskenning er í heimsmynd ýmissa trúarbragða eða lífsspeki sú hugmynd að allir hlutir streymi frá fullkomnum uppruna og verði smám saman ófullkomnari eftir því sem þeir fjarlægjast hann. Útstreymiskenning er þannig bæði í andstöðu við sköpunarkenningar og efnishyggju. Oft er hluti af útstreymiskenningunni einhvers konar aðferð til afturhvarfs til upprunans, aukins fullkomleika og samruna við guð.
Útstreymiskenning kemur fyrir í heimspeki og ýmsum trúarbrögðum og er best lýst í verkum upphafsmanns nýplatonismans, Plótínosar.
