Talmud
Talmud (basa Ibrani: תלמוד) ya iku cathetan kang isiné ngeneni rembugan para rabi kang ana gandhèngané karo hukum Yahudi, etika, pakulinan lan sajarah.[1] Talmud dibagi dadi rong komponèn: Mishnah, kang awujud kumpulan Hukum Lisan Yudaisme pisanan kang ditulis ; lan Gemara, diskusi ngenani Mishnah lan tulisan-tulisan kang kaitane karo Tannaim kang sok mbahas topik-topik liya lan njabarake Tanakh.[1] Istilah Talmud lan Gemara racaké dinggo ora bareng.[1] Gemara ya iku dhasar kabèh aturan saka hukum rabinik lan akèh dikutip ana ing literatur rabinik kang liyané.[1] Keseluruhan Talmud racaké uga dirujuk dadi (singkatan basa Ibrani kanggo shishah sedarim, utawa "enam tatanan" Mishnah).[1]
Asal-usul
besutStudi keyahudian wiwitane ana katulis nanging lésan.[2] Para nabi njabarake lan ngrembug hukum lan mbahas Alkitab Ibrani tanpa ana bantuan karya-karya kang katulis (saliyané sakai kitab-kitab ing Kitab Suci).[2] Nanging, situasi kaya iki maleh kanthi drastis amarga ana akibat saka penghancuran komunitas Yahudi ing taun 70 M, lan pergolakan norma-norma sosial lan hukum Yahudi ang ditimbulke.[2] Amarga para rabi dituntut ngadepi kaanan kang saknyatane lan nembé mligi Yudaisme tanpa Bait Suci lan Yudea tanpa otonomi lan wacana hukum lan sistem studi oral kang wis suwi ora bisa dipertahanake.[2] Ing jaman iki metu wacana a rabinik wiwit dicathet kanthi tulis.[2] Hukum lésan tuwa dhéwé kang dicathet dimungkinake ana ing wujud midrashi.[2] Ing kéné diskusi halakhik disusun kanggo tafsiran eksegetis marang Pentateukh.[2] Nanging wujud alternatife, kang digawé miturut topike lan ara miturut ayat-ayat Alkitab, dadi dominan ing taun 200 M.[2] nalika Rabi Judah haNasi ngredaksi Mishnah (משנה).[2]
Uga delengen
besutCathetan suku
besut
| Artikel iki minangka artikel rintisan. Kowé bisa ngéwangi Wikipédia ngembangaké. |