Wong Manchu

Suku Manchu (basa Manchu: ᠮᠠᠨ᠋ᠵᡠ(manju); Hanzi: 滿族, hanyu pinyin: manzu) iku saka limang suku kang gedhé ing Cina utawa Républik Rakyat Cina. Suku iki makmur nalika ngadegaké Dinasti Qing kang mrentah wiwit taun 1644 nganti tekan 1911. Wong Manchu kurang luwih ana 10 yuta, lan akèhé ana ing Cina Lor. Warga suku Manchu paling akèh urip ing Liaoning. Suku Manchu iki sajarahé dawa, kurang luwih wis 2000 taun.

Manchu (Manju)

满族

Gunggung cacah jiwa
kurang luwih 10.68 yuta (2000) [1]
Tlatah mawa cacah jiwa akèh
RRC (Heilongjiang • Jilin • Liaoning) Manawa ana uga pérangan ing Taiwan, Amérikah Sarékat, Kanada lan Jepang
Basa
Manchu • Cina Mandarin
Agama
Buda, Shamanisme, Kristen, liya-liyané
Golongan ètnik magepokan
Xibe, suku liyané Tungusic

Warga suku Manchu kagolong ètnis Tungusic saka Mansuri, saiki ana ing sisih wétan lor Cina. Suku Manchu anggoné kuwasa ing Cina kurang luwih wis 300 taun.

Dinasti Ming kang bubar nalika taun 1644 banjur diganti déning Dinasti Qing. Nalika taun 1616, pimpinane suku Manchu, Nurhaci kang mimpin nalika taun 1559 tekan 1626 dadi mungsuhe dinasti Ming, banjur ngadegaké Later Jin Dynasty (后金, Hou Jin, diwaca Ho Cin). Nurhaci banjur yasa kekuwatan kanggo ndadèkaké siji bangsa Manchu kanggo ngrebut Mukde (saiki dadiShenyang). Taun 1636 anaké Nurhaci kang arane Huang Taiji mimpin bangsa Manchu banjur ngajak wong-wong Suku Han kang padha ora seneng karo Dinasti Ming lan wong Mongol ngganti jeneng Hou Jin dadi Dinasti Qing lan jeneng iku dadi jeneng dinasti ing Cina.