ხრიკი
ქართული
რედაქტირებახრიკი¹
რედაქტირებაეტიმოლოგია
რედაქტირებაწაკითხვა
რედაქტირება- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [xrikʼi]
- აუდიო მაგალითი: ხრიკი ?
- დამარცვლა: ხრი·კი, მრ. რ. ხრი·კე·ბი, ხრიკ·ნი
- პარონიმები: ხრიკა
მნიშვნელობა
რედაქტირება➤ ხრიკ-ი, ხრიკ-ის(ა), მრავლობითი: ხრიკ-ებ-ი, ხრიკ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- ძველი:«მორკინალთ ხელოვნება» (საბა).
- 1894-1908: აკაკი წერეთელი, „ჩემი თავგადასავალი“
- „ყველაზე ბოლოში ვეწერე, რადგანაც ჩემი გვარი წილზეა, და „ჟურნალში” ანიდან იწყება გვარების წერა. იმ დროს საბა ორბელიანის იგავ-არაკები წაკითხული მქონდა და მომაგონდა ოფოფის ხრიკი, თავის გადარჩენა რომ უნდოდა და მელა გააბრიყვა.“
- გაიძვერული ხერხი რისამე მისაღწევად.
- 1974: ჭაბუა ამირეჯიბი, „დათა თუთაშხია“
- „ ეს ხრიკი ზარანდიას თავის დროზე და სხვა სიტუაციაში ჩემთანაც ჰქონდა ნახმარი.“
- ➤ სინონიმები: ოინი, დუგმა, კვანძი, მზაკვრობა
წარმოებული ლექსიკა
რედაქტირება- ➤ წარმოებული სიტყვები: ხრიკიანი, ხრიკიანობა
თარგმანები
რედაქტირება
|
ხრიკი²
რედაქტირებაეტიმოლოგია
რედაქტირებაწაკითხვა
რედაქტირება- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [xrikʼi]
- აუდიო მაგალითი: ხრიკი ?
- დამარცვლა: ხრი·კი, მრ. რ. ხრი·კე·ბი, ხრიკ·ნი
მნიშვნელობა
რედაქტირება➤ ხრიკ-ი, ხრიკ-ის(ა), მრავლობითი: ხრიკ-ებ-ი, ხრიკ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- კუთხური (გურული): ერთგვარი ავადმყოფობაა, რომელიც თავზე თმას აცლის ადამიანს (სერგი ჟღენტი).
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა
რედაქტირებათარგმანები
რედაქტირება
|
ხრიკი ³
რედაქტირებაეტიმოლოგია
რედაქტირებაწაკითხვა
რედაქტირება- ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [xrikʼi]
- აუდიო მაგალითი: ხრიკი ?
- დამარცვლა: ხრი·კი, მრ. რ. ხრი·კე·ბი, ხრიკ·ნი
მნიშვნელობა
რედაქტირება➤ ხრიკ-ი, ხრიკ-ის(ა), მრავლობითი: ხრიკ-ებ-ი, ხრიკ-ნ-ი | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- იგივეა, რაც ხრიკა (მნიშვნ. 1)
- ამ მნიშვნელობისათვის ციტატები არ გვაქვს. დაგვეხმარეთ მოძიებაში.
წარმოებული ლექსიკა
რედაქტირებათარგმანები
რედაქტირება
|
წყაროები და რესურსები
რედაქტირება- ქართული ენის განმარტებითი ლექსიკონი, ტომი 8, სვეტი 1508, თბილისი, 1964 წელი.
- „ხრიკი“ ქართული ენის განმარტებით ონლაინ-ლექსიკონში
- ქართული ენის ორთოგრაფიული ლექსიკონი, ვარლამ თოფურია, ივანე გიგინეიშვილი, თბილისი „განათლება“, 1998, გვ. 621