Люизит
Люизит — қоңыр түсті, өткір иісті, тері-іріңдік, тітіркендіретін күшті улағыш зат. Иприттен айырмашылығы әсерінің жасырын кезеңі жоқ. Американ химигі У.Л.Льюстің (1917 ж. улағыш зат ретінде қолдануды үсынған) құрметіне аталған. Техникалық Люизит — ащы, тітіркендіретін иісті, суда ерімейтін, органикалық еріткіштерде жақсы еритін сұйық. Люизит ацетилинді (С2Н2) үш хлорлы мышьякқа (ASCl3) катализаторларды (АСl3HgСl2 және басқа) қатыстыру аркылы қосу нәтижесінде алынады. Өте қауіпті концентрациясы тыныс органдары арқылы әсер еткенде — 0,25 мг/л (15 мин ішінде); теріге тигенде — 25 мг/кг. Люизиттен қорғану құралдары — газтұмылдырық және қорғаныш киімдер. Онымен уланған жағдайда емделудің ең тиімді жолы — димеркаптопропанал және оны алмастырушылар. Ұрыс операцияларында Люизит қолданылмаған.[1]
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: Әскери іс. Алматы:"Мектеп" ААҚ , 2001
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |