សាច់
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
នាម
សាច់
( ន. ) អាការៈមួយប្រភេទជាបឋវីធាតុនារាងកាយមនុស្សនឹងសត្វ ត្រង់សព៌ាង្គបន្ទាប់ពីស្បែកទៅស្រោបឆ្អឹង ទីទៃពីសរសៃ: សាច់មនុស្ស, សាច់សត្វ ។ តួផ្លែឈើក្នុងសំបកក្រៅពីគ្រាប់, ក្រៅពីលលាដ៏ : សាច់ផ្លែមៀន, សាច់ដូង ។ តួដើមឈើខាងក្នុងសំបក : ឈើសាច់រឹង ។ បឋវីធាតុដែលជារូបរបស់ឬវត្ថុផ្សេងៗ : សំពត់សាច់ម៉ដ្ឋ, សាច់ប្រាក់សុទ្ធ, សាច់ដែក, សាច់ស្ករ ។ សាច់ក្រក : សាច់ដែលចិញ្រ្ចាំញាត់ក្នុងពោះវៀនហើយហាលថ្ងៃ (ច្រើនតែសាច់ជ្រូកនិងពោះវៀនជ្រូក) ។ សាច់ឈាម សាច់និងឈាម; សាច់ញាតិ ។ សាច់ញាតិ ឬ ញាតិសាច់ អ្នកដែលជាប់ជាញាតិនឹងគ្នា, ក្រសែញាតិ ។ សាច់ដុំកំភួន ញាតិជិត ។ សាច់ថ្លៃ បងថ្លៃឬប្អូនថ្លៃ ។ សាច់ធម៌ អត្ថន័យរបស់ធម៌, រូបសេចក្ដីធម៌ ។ សាច់បញ្ញើ ឬ សាច់ផ្ញើសាំ កូនសុំឬកូនចិញ្ចឹម; កូនសិស្ស; អ្នកដទៃដែលរាប់អានទុកស្មើញាតិជិត ។ សាច់សន្ដាន ញាតិសន្ដាន ។ សាច់សាលោហិត បងប្អូន ។ល។ ព. ទ. បុ. សាច់មិនបានស៊ី យកឆ្អឹងព្យួរ-ក អត់បើអត់ នាំឲ្យមានវល់ឥតប្រយោជន៍ឬប្រយោជន៍បានទៅគេ ខ្លួនបានតែខាងទទួលទុក្ខទោស ។ (ព. កា.) : ខំប្រឹងវក់វី សាច់ពុំបានស៊ី យកឆ្អឹងព្យួរ-ក ចាស់ទុំប្រាប់ថា បែបនុះពុំល្អ នាំឲ្យខ្លួនក្រ រងទុក្ខផងទៀត ។