បុណ្យ

[ បុន ] សំស្ក្រឹត; បាលី ( ន. ) (បុញ្ញ) គុណជាតជាគ្រឿងជម្រះសន្ដានចិត្ត; កុសល, អំពើល្អ, សេចក្ដីសុខ ។ ធ្វើបុណ្យ គឺធ្វើសេចក្ដីល្អខាងផ្លូវកាយ វាចា ចិត្ត ឲ្យកើតមានដោយកិច្ចនិងទំនងផ្សេងៗ...។ បុណ្យស័ក្តិ អំណាចតេជះដែលបានដោយសារបុណ្យ (យសស័ក្តិឬការងារ) ។ ឡើងបុណ្យ ឡើងស័ក្តិយសខ្ពស់ជាងមុន ។ ព្រះមានបុណ្យ ព្រះភគវ័ត (ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ) ។ល។ ពាក្យថា បុណ្យ នេះ ខាងសំស្រ្កឹត ប្រើជា គុ. ផងក៏បាន, ប្រែថា “បរិសុទ្ធ, ស្អាត, ល្អ, គួរស្រឡាញ់ គួរចង់បាន” ។
ភូមិនៃឃុំត្នោត