រាត្រី
សំ. បា. ( ន. ) (រាត្រិ; រត្តិ) យប់, វេលាយប់ ។ រាត្រីកាល (ម. ព. រត្តិកាល) ។ រាត្រីចរ (ម. ព. រត្តិចរ) ។ រាត្រីជល (--ជល់) ទឹកសន្សើម ។ រាត្រីភាគ (ម. ព. រត្តិភាគ) ។ រាត្រីមណី (--មៈនី) ព្រះចន្រ្ទ ។ រាត្រីវិគម (--វិគៈមៈ ឬ វិគំ), រាត្រីវិភាត អរុណោទ័យ (ពេលព្រឹកព្រាង, វេលាបំព្រាង) ។ រាត្រីសមោសរ (--សៈម៉ោ-ស) ការប្រជុំគ្នាក្នុងរាត្រី, ទីប្រជុំគ្នាពេលយប់ ។ ច្រើនប្រើចំពោះទីប្រជុំដែលមានរបាំឬមហោស្រពផ្សេងៗ ជាគ្រឿងកំសាន្តផង ។ រាត្រីសុវត្ថិ ! (--សុវ៉ាត់) ឬរាត្រីសួស្ដី ! សួស្ដីក្នុងវេលាយប់; ពាក្យសម្រាប់ឲ្យពរគ្នាក្នុងវេលាយប់ (ប្រើតាមសម័យនិយម), បានសេចក្ដីថា សូមឲ្យមានសួស្ដីក្នុងវេលាយប់ ! (ព. ផ្ទ. អរុណសុវត្ថិ ! ឬ –សួស្ដី !; សាយណ្ហសុវត្ថិ ! ឬ–សួស្ដី !) ។ ល។
( ន. ) ឈើតូចមួយប្រភេទ មានផ្កាក្រអូបតែក្នុងវេលាយប់, ជាពួកភូតគ្រាម កាច់ដើមដោតបណ្ដុះបាន, ជាឈើចាញ់ទឹក : ផ្ការាត្រី (អ្នកស្រុកខ្លះហៅ កាកី រឺ ណាគ្រី) ។