çêl

 Binêre herwiha: cel, cell, cêl, çel, û Çel

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /t͡ʃeːl/

Navdêr 1

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	çêl	çêl
Îzafe	çêla	çêlên
Çemandî	çêlê	çêlan
Nîşandera çemandî	wê çêlê	wan çêlan
Bangkirin	çêlê	çêlino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	çêlek	çêlin
Îzafe	çêleke	çêline
Çemandî	çêlekê	çêlinan

Çêlek

çêl mê

2. Guhartoyeke çêlek.
   • Te çêl firot û te em bê şîr û mast hêlan. — (Sidqî Hirorî, Kurê Zinarê Serbilind, Weşanên Nûdem, Stokholm, 1996)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: چێل‎

Navdêr 2

çêl

1. ajelên temenbiçûk, têjik, varik, çûçelk

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Navdêr 3

çêl nêr

1. Nifş, nesl, nijad.

Etîmolojî

Ji ermenî ցեղ (cʻeġ) ji ermeniya kevn ցելում (cʻelum) (çʿêlum: parve kirin, ji hev cuda kirin) ji proto-hindûewropî *sḱel- (dirandin, peritandin, ji hev vekirin), hevreha hîtîtî işkellay- (dirandin), rusî щель (şêli), σκάλλω (tevir kirin). Herwiha hevreha peyva քաղեմ (kʻaġem) (kʿałem) e ku serekaniya peyva kurmancî kêlan (erd rakirin) e.

Navdêr 4

çêl mê

2. Guhartoyeke çêr (“behs, qal”).

Jê

• (lêker) çêl kirin
• (navdêr) çêlkirin