êl

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	êl	êl
Îzafe	êla	êlên
Çemandî	êlê	êlan
Nîşandera çemandî	wê êlê	wan êlan
Bangkirin	êlê	êlino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	êlek	êlin
Îzafe	êleke	êline
Çemandî	êlekê	êlinan

êl mê

1. Yeketiya komek babik û binemalên mirovên hev yên di bin serokatiya axayekî de.

   Hevmane: hoz, eşîr, qebîle, koz, kom

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: عێل‎

Herwiha

• 'êl
• îl

Bide ber

• aîle
• ehl

Jê

• êlî
• êlîtî
• serekêl

Binere herwiha

• axa
• babik
• binemal
• dewlet
• gel
• malbat
• milet
• netewe
• ezbet

Etîmolojî

Ji tirkî yan ji azerî el (“xelk”), bi tirkiya kevn [skrîpt hewce ye] (él, “war, welat, hoz, eşîr”), hevreha tirkiya niha il (“wîlayet, parêzgeh”). Wek ايل‎ (îl) ketiye farisî jî. Ji aliyê etîmolojî ve ne têkilî aîle û ehl e ku ev herdu ji erebî ne.

Werger

• Erebî: قبيله‎ → ar, العشیرة‎ → ar, ^?أبلة‎ → ar, ^?الدار‎ → ar (ad-dār), ^?الطارقة‎ → ar, ^?العشیر‎ → ar, ^?العصر‎ → ar, ^?العمارة‎ → ar
• Farisî: ایل‎ → fa, ایل‌‎ → fa, قبیله‎ → fa
• Fransî: tribu → fr
• Îngilîzî: the whole caboodle → en, tribe → en, ^?clan → en, ^?sept → en
• Tirkî: aşiret → tr, güruh → tr, kabile → tr, klan → tr, oymak → tr, taife → tr