hogir

Kurmancî

Navdêr

hogir

1. heval, dost, birader, yar, kirîv, hevrê, hevbend, hevgir, krîv
   • Bi riya çîrokan ez hogîrî odê bûm. Ev oda ku (...) şevbêrkên xwe têde dibuhurandin. — (Bavê Nazê, Hêsir û Baran, Jîna Nû, 1986)
   • Ehmed, hogirên xwe li dora xwe dicivandin, suwarê hespê xwe dibûn ji bo talanê diçûn Îranê, talan dianîn. — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: هۆگر‎

Etîmolojî

Ji ho- + girtin, anku mirovê ku bi mirovî baş digire.

Jê

• hogirahî
• hogirane
• hogiratî
• hogirayî
• hogirî
• hogirîtî
• hogirtî

Werger

• Almanî: enger Freund → de, freund → de, Gefährte → de m, Kamerad → de m, ^?Freundchen → de m
• Erebî: صاحب‎ → ar, أنیس‎ → ar, ^?السمیر‎ → ar, ^?مونس‎ → ar
• Farisî: خوشخو‎ → fa, دوست‎ → fa, رفیق‎ → fa, مطبوع‎ → fa, موافق‎ → fa, رفیق‎ → fa
• Îngilîzî: companion → en, fellow → en, friend → en, hail fellow well met → en, agreeable → en, ally → en, amiable → en, ^?compeer → en, ^?felloe → en, ^?johnny → en, ^?workmate → en, ^?bedfellow → en, ^?confrere → en, ^?buddy → en
• Tirkî: adaş → tr, nedim → tr, yâran → tr, yaren → tr, dost → tr, kafadar → tr, dindar → tr, rüfeka → tr