pê ketin

 Ji bo navdêrê binêre: pêketin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /peː kɛˈtɪn/
• Kîtekirin: pê ke·tin

Lêker

pê ketin (lêkera negerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	pê dikevim
	tu	pê dikevî
	ew	pê dikeve
	em, hûn, ew	pê dikevin
Fermanî	Yekjimar	pê bikeve
	Pirjimar	pê bikevin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	ez	pê ketim
	tu	pê ketî
	ew	pê ket
	em, hûn, ew	pê ketin
Formên din: Tewandin:pê ketin

pê ketin lêkera hevedudanî, gerguhêz

1. hatin lêdan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. pê aciz bûn an jî lê nehatin.

   Min ber deste vê êvarê hinek qeysî xwarin û ez pê ketim.

3. (bo sewalan) werimîn, nexweş ketin.

   Ez her rojê Xwedê ji te re dibêjim golikan li ber onca Apê Sêvdîn re nebe, îro giş bi oncê ketin. Wisa werimîn wisa werimîn ku zikê wan li ser pişta wan ket. Me go wê biteqin

Etîmolojî

Ji pê + ketin.

Werger

• Almanî: verfolgen → de, hineingeraten, ermitteln → de, ^?heimsuchen → de
• Îngilîzî: hit → en, disagree → en
• Tirkî: açmak → tr, alışmak → tr, baymak → tr, dokunmak → tr, iyi gitmek, kaldırmak → tr, kalkınmak → tr, kıyak kaçmak → tr, münasebet almak → tr, sataşmak → tr, şifayı bulmak → tr, uygun düşmek → tr, uygun gelmek → tr, uymak → tr, yakışmak → tr, yaraşık almak → tr, yaraşmak → tr, zehirlenmek → tr