seyr

Kurmancî

Rengdêr

seyr

1. ecêb, sosret, nedîtî, mat, xerîb, ne edetî, ne asayî, ne normal, ne adî

   Bûyerek seyr û sosret qewimiye.

   • Min xweşik nêrî. Min çi dît! Mirovekî biçûk, gelekî seyr, li ber min bû û li min mêze dikir. — (Mîrzayê Biçûk, Antoine de Saint-Exupéry, werger: Fawaz Husên, Weşanên Nûdem)

Ji wêjeya klasîk

• Wajigûn dewrê numa min çerx û bayê lewleban
  Kewkeban seyra muxalif girt û têkil kir hisab
  Vêk ketin Şems û Zuhel îro di birca 'Eqrebê — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Herwiha

• seyir
• seyîr

Jê

• seyrî
• seyrîtî

Etîmolojî

Ji erebî سیر‎ (seyr, “nêrîn, sêr kirin”), hevreha sêr; bi wateya ku tiştê ku li xwe dide sêrkirin. Bide ber zazakî temaşe, bi heman ramanê.

Werger

• Almanî: seltsam → de, außergewöhnlich → de
• Erebî: غريب‎ → ar, عجيب‎
• Farisî: ^?غریب‎ → fa, ^?مسافرت‎ → fa
• Îngilîzî: astonishing → en, strange → en, queer → en, ^?amazing → en, ^?ooo → en, ^?quaint → en, ^?weird → en, ^?wonderous → en, ^?zany → en, ^?bizarre → en, ^?droll → en, ^?ecocentric → en, ^?eerie → en, ^?kink → en, ^?outlandish → en, ^?peculiar → en
• Tirkî: bir hoş → tr, garip → tr, tuhaf → tr, yabansı → tr, cins → tr, garaip → tr, garibe → tr, korkunç → tr, müthiş → tr, temaşa → tr, ^?düşündürücü → tr, ^?gayri tabiî, ^?ıbret

Navdêr

seyr

seyr kirin

1. gerîn, hatin û çûn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. lê nerîn, temaşe kirin, çavên xwe lê gerandin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bikaranîn

Lêker:

• seyr kirin
• seyr bûn

Navdêr:

• seyrkirin
• seyrbûn

Rengdêr:

• seyrkirî

Jê

• seyirandin
• seyirandî
• seyirîner
• seyrker

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: anomal → de
• Îngilîzî: ^?uncanny → en, ^?unco → en