mêrd

Soranî

Navdêr

mêrd

1. mêr, zelam, mirovên nêr
   (bi taybetî yên mezin)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. hevserê jinekê, şûyê jinekê

   Mêrdê wê pîr e.

3. camêrd, xweşmêrd, wêrek, gernas, egîd, qehreman

   Ew mêrdek bi sed mêrdan e.

Bide ber

• nêr

Bikaranîn

Lêker:

• mêrd kirdin: şû kirin, (jin) zewicîn

Navdêr:

• mêrdkirdin: şûkirin, (jin) zewicîn

Rengdêr:

• mêrdkiraw: şûkirî, (jin) zewicî

Etîmolojî

Têkildarî peyva mêr ya kurmancî, mirov û mirin

Bi avestayî merêt-, bi pehlewî mert, bi farisî mêrd, bi zazakî mêrde. Kurmancî dengê d'yê dike winda.

Jê

• bêmêrd
• bêmêrdî
• bêmêrdîtî
• bemêrd
• bemêrdî
• bimêrdîtî
• ciwamêrd
• mêrdane
• mêrdanî
• mêrdatî