dewa

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /dɛˈwɑː/
• Kîtekirin: de·wa

Navdêr 1

dewa nêr

1. derman, îlaç, çare
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Wan gotine Heyzebûnê sahir
  »Derdê li me ey tebîbê mahir
  Bêşubhe dewa ji dest te têtin — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

Ji erebî دواء‎ (dewai), hevreha دوى‎ (dewen: êş, derd), داء‎ (dāʾ) (dai: êş, derd), داوى‎ (dewai: derman kirin, dewa kirin, çare kirin), تداوي‎ (tedawî: tedawî, dermankirin, dewakirin, çarekirin

Navdêr 2

dewa mê

1. (daw, koş, dang) Guhartoyeke daw.

Navdêr 3

dewa mê

1. (daxwaz yan şikayet) Guhartoyeke dawa.

Zazakî

Navdêr

dewa

1. Guhartoyeke dewe.