kilam

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /kʰɜˈlʌːm/
  •  IPA^(kilîd): /kʰɘˈlʌːm/

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kilam	kilam
Îzafe	kilama	kilamên
Çemandî	kilamê	kilaman
Nîşandera çemandî	wê kilamê	wan kilaman
Bangkirin	kilamê	kilamino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kilamek	kilamin
Îzafe	kilameke	kilamine
Çemandî	kilamekê	kilaminan

kilam mê

1. Gotin, peyv, kelîme, bêje, çeko, qese, qise, axiftin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Stran, gotinên helbestkî yên li gel muzîkê tên gotin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. Quran yan pirtûkek din ya pîroz.

   Sond bi kilamên qedîm!

Ji wêjeya klasîk

• Her canekî û ebdanekî
  Kelamekî mutleq dibên
  Bû ruh i i her heywanekî — (Feqiyê Teyran, )

Herwiha

• kelam
• klam

Bide ber

• kelîme

Jê

• (Navdêr) kilambûn
• kilambêj
• kilambêjî

Etîmolojî

Ji erebî [skrîpt hewce ye] (kelam, “peyv, gotin”), hevreha kelîme.

Anagram

• malik, lamik

Werger

• Almanî: Ausspruch → de nêr, Gesang → de nêr, Lied → de nêtar, Volkslied → de nêtar
• Erebî: ^?أغنية‎ → ar, ^?غناء‎ → ar
• Farisî: قرآن‎ → fa, کلام‎ → fa, کلام‎ → fa
• Îngilîzî: elegy → en, threnody → en
• Tirkî: gazel → tr, türkü → tr, kelâm → tr