mani

 Binêre herwiha: manî

Tirkî

Navdêr

mani

1. manî, asteng, kend, kosp, kelem, çurtim
2. (wêje) qewlerk, dûrik, manî (cureyekî şiîra gelerî ya bi qafiye)

Etîmolojî

Bi maneya manî asteng: ji osmanî مانع‎ (mani'), ji erebî مَانِع‎‎ (māniʿ).

Bi maneya cureyekî şiîra gelerî ji erebî معانٍ‎ (maˁāni, “gotinên bimane, vecîze”).