Mars (deus)
Mars in religione Romana fuit deus belli, filius Iunonis et Iovis. Venerem deam amat. Secundum fabulam, sed etiam solius Iunonis, quae a Flora genitorem petivit. Ille deus iuventutis et naturae roboris et maris roboris: nam in antiquissimis fabulis Italicis, ille cum Tempestatibus venit et omnia iuventutis illi sacra erant. Apud Italicos uxorem Opim duxit, nam Romae regia fanum eius deaeque fuit.
Nomen Martis Italicae originis esse videtur.[1] Antea Mavortis habebat nomen, quod certe a stirpe reduplicata q.e. Mamart- > Mamert- est, quae extra linguas Italicas non est reperta. Dubium non est, quin Maris, deus Etruscus, originem Italicam habeat. Primo deus Romanus bellator fertilitatis herbarumque et defensor pecoris arvorumque terminorumque populique, Mars postea imperium proelii attributus est et cum deo Graeco Are agnitus est. Sed apud Italicos ille fuit pater populorum et deus cultissimus ex omnibus, eo quod omnes populi Italici ab eo geniti sunt: Marsorum nomen a Marte, Hirpinorum nomen a hirpo, Sabino verbo pro lupo, Picentium a pico, sacro animali dei.
Mars etiam est praeses deus Romae, et fabulosus conditoris Romuli pater proavus populi Romani habetur.
Mars cum Rheam Silviam concubuit?, stirpes eorum Romulus et Remus erant. Romani ab ipsis nominantur filii Martis, et in urbe eorum bellicosa veneratio cultusque Martis maiores erant quam in Graecia Aris. Mars et Venus sunt amantes, etsi Venus nupsit Vulcano. Mars et Venus duos filios, Deimos et Phobos, habuerunt. Lucretius scribit de Marte in libris suis.
Mars bello Trojano Troiae pugnavit. Etiam iter cum Anna Perenna? fecit.
Notae
recensere- ↑ Dictionnaire étymologique de la langue latine (par A.Ernout et A.Meillet; quatrième édition par J.André), 388. Paris: Klincksieck 1979.
Nexus interni
recensereNexus externi
recensere- Imagines Martis in Musaeo Iconographico Warburgiano