Simonides
Simonides fuit poeta lyricus Graecus. Natus est Ceo in insula, ubi poesiam musicamque didicit, et paeanes (carmina) Apollini composuit. Athenis habitavit Hipparcho et Hippia regentibus; Hipparcho mortuo ad Thessaliam movit. Post victoriam Marathonis, rediit Athenas, postea in Siciliam, ubi usque ad mortem mansit. Erat amicus Themistoclis et Pausaniae; poeta lyricus Bacchylides nepos eius erat. Poesia bello contra Persas populo Graeco dedit magnum ad patriam defendendam impulsum.
Simonides
Obitus: 468 a.C.n., 469 a.C.n.; Agrigentum, Syracusae antiquae
Familia
Persona fuit libri Xenophontei Hiero inscripti, in quo tyrannum Hieronem docet quomodo rex a populo suo amatus fieri possit. Etenim multa Simonidis ad tyrannos Siciliae dicta varie referebantur[1]. Liber "Protagoras" Platonis interpretationem carminis Simonidis a Protagora[2] et Socrate factam tractat. Item primo libro Politiae[3] disputatio de iustitia inter Polemarchum et Socratem a Simonidis sententia orditur. Nam vir sapiens et quasi divinus habebatur[4]. Apud Romanos elegiae eius clarissimae fuerunt. Catullus locutus est "lacrimis Simonideis", scilicet tristissima occasione.
Sententiae
recensereQuidam solent in arte poetica mentionem eius sententiae facere : "Poesia est pictura loquens, pictura autem poesia muta", ex quo oritur in Arte poetica Horatii locus communis "ut pictura poesis". Est auctor definitionis Iustitiae : " iustitia est alicui dare quod ei debetur"[5]. Etiam epigramma illud:
- Ὦ ξεῖν᾿, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε
- κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.
- Ὦ ξεῖν᾿, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε
in stela Lacedaemoniorum ad Thermopylas occisorum inscriptum ei attributum est[6].
Urbanam fabulam de Simonide narrabat Aristoteles[7]ː nam cum parva summa oblata poema facere in honorem eius qui mularum certamen vicerat recusasset indignans quod dimidii asini sibi canendi essent, postquam summam maiorem accepit statim exorsus estː "Salvete ô procellosis filiae pedibus equorum"
Notae
recensere- ↑ Aristoteles, Ars rhetorica II.16 (1391a).
- ↑ 339a-347a cf. André Lanoue, "L'interprétation du carme de Simonide dans le Protagoras: une herméneutique de la censure philosophique", Dionysius, 2019: 7-29
- ↑ Plato, Politia I.6-9.
- ↑ Ibidem I.6(332b). Cf Cicero, De Natura deorum I.22.60ː non enim poeta solum suavis, verum etiam ceteroqui doctus sapiensque traditur.
- ↑ Plato, Politia I.6.
- ↑ Polyhymnia 228
- ↑ Ars Rhetorica III.2.14(1405b).
Bibliographia
recensere- M. L. West, Iambi et elegi Graeci ante Alexandrum cantati (Oxonii: Clarendon Press 1971-1972; editio nova 1989-1992; in uno volumine impressa 1998. ISBN 0-19-815266-3) [editio fragmentorum elegiacorum (Graece)]
- Deborah Boedeker, David Sider, edd., The New Simonides (Arethusa vol. 29 fasc. 2). Baltimorae: Johns Hopkins University Press, 1996?
- Editio aucta: Deborah Boedeker, David Sider, edd., The New Simonides. Novi Eboraci: Oxford University Press, 2001. ISBN 9780195350227 (Paginae selectae apud Google Books) [editio fragmentorum novorum cum commentationibus]