contineremur

Discretiva

contineremur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
continērēmur	prima pluralis	imperfectum	passiva	coniunctivus	contineō (continēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kon.ti.neːˈreːmur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·ti·ne·rē·mur — morphologica: con-tin-eremur

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (63 a.C.n. / 691 a.u.)

• Haec si tecum, ita ut dixi, patria loquatur, nonne impetrare debeat, etiamsi vim adhibere non possit? Quid, quod tu te ipse in custodiam dedisti, quod vitandae suspicionis causa ad M’. Lepidum te habitare velle dixisti? A quo non receptus etiam ad me venire ausus es atque, ut domi meae te adservarem, rogasti. Cum a me quoque id responsum tulisses, me nullo modo posse isdem parietibus tuto esse tecum, qui magno in periculo essem, quod isdem moenibus contineremur, ad Q. Metellum praetorem venisti. —In L. Catilinam oratio prima habita in Senatu Ciceronis