dividito

Discretiva

dividito dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīviditō	secunda singularis	futurum	activa	imperativus	dīvidō (dīvidere)
dīviditō	tertia singularis	futurum	activa	imperativus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈwiditoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·di·tō — morphologica: di-vid-ito

Usus

Latinitas antiqua

antiq.

• Ita dividito, cum ter uni cuique dederis, omnem absumas, bosque ipsus et qui dabit facito ut uterque sublimiter stent. —De re rustica (vel: De agri cultura) Catonis. (-234...-149). Caput LXX, [1].

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Quamcunque lineam in tres vel quotcunque quaesitas partes dividito, centrum primique cursores quaesitam partem intercipiant, centrum atque secundi totam illam capiant, ut ad totius comprehensionem per secundos aperto circino primi sine errore quaesitam partem indicent. —Mordentius et de Mordentii circino Iordani Bruni