Myrtoum mare

Myrtoum mare,^[1] vel Myrtoum pelagus,^[2] Graece Μυρτῶον πέλαγος, est Aegaei maris pars occidentais, quae, quidquid inter Cyclades et Peloponnesi promunturium iacet, comprehendit. Pars septentrionalis maris Saronicum sinum, meridiana autem occidentalem partem Cretici maris attingit.

Originem nominis Myrtoi pelagi Hyginus in fabula 84 ad mortem Myrtili, aurigae Pelopis, refert. Subvenerat enim domino suo Myrtilus, ut ille Oenomaum regem in quadrigali certamine vinceret. Pelops autem, cum victor domum rediret, ea quae Myrtilo promiserat praestare neglexit, "eumque in mare praecipitavit, a quo Myrtoum pelagus est appellatum."^[3] Cui interpretationi nominis (scilicet Myrtōum a Myrtilo) fides non est habenda, nam Myrtōum potius a Myrtō (Μυρτώ), nomine feminino, ductum esse videtur^[4] (cf. Argōus ab Argō; Īnōus ab Inō). Cum praeter alteram mulierem Socratis^[5] nullam aliam Myrto cognoverimus, qua ratione procedendum sit, nescimus. Plinius Myrtoum ab "insula parva" appellari dicit,^[6] sed de nomine huius insulae putativae tacet, nec causam nominandi indicat. Constat in Myrtoo mari insulas perpaucas et quidem inhabitabiles esse, inter quas solae Belopoula (Neograece Βελοπούλα) et Falconera (Φαλκονέρα) commemorari solent.

Notae

↑ Hor. Carm. 1.14.
↑ Mela Chor. 2.37.
↑ Hygin. Fab. 84.5.
↑ Sic iam Pausanias (VIII.14.12) Boeotorum argumenta referens.
↑ Cf. Cromey (1980).
↑ Plin. Nat. 4.51.

Bibliographia

Cromey R. D. (1980) Sokrates' Myrto. Grazer Beitrdge 9: 57-67.

[1] Hor. Carm. 1.14.

[2] Mela Chor. 2.37.

[3] Hygin. Fab. 84.5.

[4] Sic iam Pausanias (VIII.14.12) Boeotorum argumenta referens.

[5] Cf. Cromey (1980).

[6] Plin. Nat. 4.51.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]