absolvere
Discretiva
|
absolvere dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| absolvere | secunda singularis | praesens | passiva | imperativus | absolvō |
| absolvere | —
|
praesens | activa | infinitivus | absolvō |
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /abˈsolwere/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ab·sol·ve·re — morphologica: ab-solv-ere
Loci
+/-| M. Tullius Cicero -106…-43 | Titus Livius -58/+17 | Lucius Annaeus Seneca -3/+65 | P. Cornelius Tacitus ca. 116 |
Hildegardis Bingensis 1098-1179 |
||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | class. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio inchoatum accipere et absolvere, huic est sapientia similis; non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. —De finibus Ciceronis [1][2]
- Hac lege duumviri creati. Qui se absolvere non rebantur ea lege ne innoxium quidem posse, cum condemnassent, tum alter ex iis P. Horati, tibi perduellionem iudico, inquit; i, lictor, colliga manus. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]
- Clementia liberum arbitrium habet; non sub formula, sed ex aequo et bono iudicat; et absolvere illi licet et, quanti vult, taxare litem. —Ad Neronem caesarem de clementia Senecae [4]
Latinitas postclassica
+/-
- Idem annus pluris reos habuit, quorum P. Celerem accusante Asia, quia absolvere nequibat Caesar, traxit, senecta donec mortem obiret; nam Celer interfecto, ut memoravi, Silano pro consule magnitudine sceleris cetera flagitia obtegebat. —Annales P. Cornelii Taciti [5][2]
Latinitas mediaevalis
+/-
- Si autem tu, o homo, in tam magna custodia corporalis districtionis puerum illum concludis quod se a pressura repugnantis voluntatis suae absolvere non possit, tunc in omnibus fructibus tam corporis quam animae propter capturam illam quae sine consensu eius ipsi iniuste illata est, aridus mihi apparet. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [6][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quartus. 13 [34] — absolvere
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: absolvere.
- ↑ 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber I, caput 26, [7 ] — absolvere
- ↑ Lucius Annaeus Seneca - Ad Neronem caesarem de clementia. (Universitas Turicensis): Tomus / Liber 2. 7, versus [3] — absolvere
- ↑ 5.0 5.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XIII. [33] — absolvere
- ↑ 6.0 6.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio quinta — absolvere