adiutor
|
Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari. |
Notatio
+/-Ab adiuvo.
Nomen substantivum
+/-ădjūt|ŏr, -ōris (m; f: adiutrix)
- √ Qui adiuvit.
- Aliqui cui officium adiuvandi est.
- (scaenice) Histrio secondarius protagonistae.
Declinatio
+/-| sing. | plur. | ||
|---|---|---|---|
| nom. | ădjūtŏr | ădjūtōrēs | I |
| gen. | ădjūtōris | ădjūtōrum | II |
| dat. | ădjūtōrī | ădjūtōribus | III |
| acc. | ădjūtōrem | ădjūtōrēs | IV |
| abl. | ădjūtōre | ădjūtōribus | VI |
| voc. | ădjūtŏr | ădjūtōrēs | V |
Translationes
+/-|
|
|
Notatio
+/-Ab adiuto.
Verbum deponens
+/-ădjūt|or, -āri, -ātus sum
- → adiuto
Coniugatio
+/-| Radix praesens ădjūt- | |||
|---|---|---|---|
| Praesens indicativum | |||
| dep. | sing. | plur. | |
| I. | ădjūtor | ădjūtāmur | |
| II. | ădjūtāris | ădjūtāminī | |
| III. | ădjūtātur | ădjūtāntur | |
| Imperativus | |||
| dep. | ădjūtāre | ădjūtāminī | |
| Imperativus futurus | |||
| II. | ădjūtātōr | — | |
| III. | ădjūtātōr | ădjūtantor | |
| Praesens subiunctivum | |||
| dep. | sing. | plur. | |
| I. | ădjūter | ădjūtēmur | |
| II. | ădjūtēris | ădjūtēminī | |
| III. | ădjūtētur | ădjūtentur | |
| Imperfectum indicativum | |||
| dep. | sing. | plur. | |
| I. | ădjūtābar | ădjūtābāmur | |
| II. | ădjūtābāris | ădjūtābāminī | |
| III. | ădjūtābātur | ădjūtābantur | |
| Imperfectum subiunctivum | |||
| dep. | sing. | plur. | |
| I. | ădjūtārer | ădjūtārēmur | |
| II. | ădjūtārēris | ădjūtārēminī | |
| III. | ădjūtārētur | ădjūtārentur | |
| Futurum indicativum | |||
| dep. | sing. | plur. | |
| I. | ădjūtābor | ădjūtābimur | |
| II. | ădjūtāberis | ădjūtābiminī | |
| III. | ădjūtābitur | ădjūtābuntur | |
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||