Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /adˈwenioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·ve·ni·ō — morphologica: ad-veni-o

Notatio

+/-
ad + veniō

Verbum intransitivum

+/-

advĕn|iō, -īre, advēnī, adventum

  1. Venīre ad locum.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

Thema Vox activa
adven- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. adveniō adveniam   adveniēbam advenīrem adveniam  
II. sing. advenīs adveniās advenī! adveniēbās advenīrēs adveniēs advenītō!
III. sing. advenit adveniat   adveniēbat advenīret adveniet advenītō!
I. plur. advenīmus adveniāmus   adveniēbāmus advenīrēmus adveniēmus  
II. plur. advenītis adveniātis advenīte! adveniēbātis advenīrētis adveniētis advenītōte!
III. plur. adveniunt adveniant   adveniēbant advenīrent advenient adveniuntō!­
Thema Vox passiva
adven- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. advenītur adveniātur   adveniēbātur advenīrētur adveniētur
Thema Vox activa
advēn- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. advēnī advēnerim advēneram advēnissem advēnerō
II. sing. advēnistī advēneris advēnerās advēnissēs advēneris
III. sing. advēnit advēnerit advēnerat advēnisset advēnerit
I. plur. advēnimus advēnerimus advēnerāmus advēnissēmus advēnerimus
II. plur. advēnistis advēneritis advēnerātis advēnissētis advēneritis
III. plur. advēnērunt advēnerint advēnerant advēnissent advēnerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
advenīre advēnisse adventūrum,
-am, -um esse
adveniēns   adventūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
advenīrī adventum,
-am, -um esse
adventum īrī   adventus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
adveniendī adveniendus, -a, -um adventum adventū

Dictiones collatae

+/-

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
  NODES
languages 1
os 1
text 1